(โอวาทหลวงพ่อสมเด็จฯ) ย้อนรำลึก..งานพิธีฉลองครบรอบ 100 ปีที่ภูเขาทอง วัดสระเกศฯ ปี 2542
webmaster - 2/8/17 at 10:47

สารบัญ (เลือกคลิกที่รายการ)

[01] ตอนที่ ๑ ประวัติพระบรมบรรพต (ภูเขาทอง)
[02] ตอนที่ ๒ ประวัติพระบรมบรรพต (ภูเขาทอง)
[03] ตอนที่ ๓ ประวัติพระบรมบรรพต (ภูเขาทอง)
[04] ตอนที่ ๔ อารัมภบท ก่อนพิธีบวงสรวง
[05] ตอนที่ ๕ อารัมภบท ก่อนพิธีบวงสรวง (ต่อ)
[06] ตอนที่ ๖ อารัมภบท ก่อนพิธีบวงสรวง (จบ)
[07] ตอนที่ ๗ พิธีบวงสรวงสักการบูชา
[08] ตอนที่ ๘ พิธีบวงสรวงสักการบูชา (ต่อ)
[09] ตอนที่ ๙ พิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติ
[10] ตอนที่ ๑๐ พิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติ (ต่อ)
[11] ตอนที่ ๑๑ พิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติ (ต่อ)
[12] ตอนที่ ๑๒ พิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติ (จบ)
[13] ตอนที่ ๑๓ พิธีถวายผ้าป่ามหากุศล
[14] ตอนที่ ๑๔ คำกราบถวายรายงานหลวงพ่อสมเด็จฯ
[15] ตอนที่ ๑๕ คำกราบถวายรายงานหลวงพ่อสมเด็จฯ (จบ)
[16] ตอนที่ ๑๖ ถวายพระราชกุศลแด่ รัชกาลที่ ๙
[17] ตอนที่ ๑๗ โอวาท "หลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์" วัดสระเกศ
[18] ตอนที่ ๑๘ โอวาท "หลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์" (ต่อ)

[19] ตอนที่ ๑๙ โอวาท "หลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์" (จบ)

งานพิธีฉลองสมโภชครบรอบ ๑๐๐ ปี

พระบรมบรรพต (ภูเขาทอง) วัดสระเกศราชวรมหาวิหาร

เมื่อวันที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๔๒


...เมื่อตอนที่แล้วได้เขียนบทความกรณี "พระอาทิตย์ทรงกลด" ตามสถานที่ต่างๆ โดยวิเคราะห์ว่าน่าจะเป็นเรื่องอนาคตของบ้านเมือง เนื่องจากปีสองปีนี้เป็นช่วงผลัดเปลี่ยนแผ่นดิน หมายถึงจากรัชกาลที่ ๙ มาเป็นรัชกาลที่ ๑๐ ซึ่งเป็นช่วงที่จะเข้ายุคจาก "ถิ่นกาขาว" มาเป็น "ชาวศิวิไล"

โดยเฉพาะพระเดชพระคุณหลวงพ่อ พระราชพรหมยาน เคยเล่าถึงคำทำนายสมัยกรุงศรีอยุธยา และจากประสบการณ์ของท่านที่พบเทวดาเฝ้าขุมทรัพย์ต่างๆ บอกว่าทรัพยากรใต้ดินที่มีค่า เช่น ทองคำ น้ำมัน และแร่ธาตุต่างๆ จะปรากฏขึ้นมาเป็นจำนวนมาก คนไทยจะเป็นมหาเศรษฐี แต่ท่านย้ำว่าผู้บริหารต้องดีกว่านี้

แต่เมื่อหลวงพ่อท่านต้องมรณภาพไปตั้งแต่ปี ๒๕๓๕ ขณะที่เขียนบทความนี้เป็นปี ๒๕๖๐ เวลาก็ผ่านไปเป็นเวลา ๒๕ ปีแล้ว พวกเราเหล่าลูกหลานก็เฝ้าติดตามรอดูเหตุการณ์ต่อไป ซึ่งท่านบอกว่าทรัพยากรธรรมชาติเหล่านี้ จะปรากฏขึ้นมาช่วงระหว่างกลางรัชกาลที่ ๑๐ (เวลานี้ทรงมีพระชนมายุ ๖๕ พรรษาแล้ว)

ขณะนี้ก็กำลังจะมีการถวายพระเพลิงพระบรมศพ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช วันที่ ๒๖ ตุลาคม ๒๕๖๐ และคงจะมีพระราชพิธีเสด็จขึ้นครองราชสมบัติของ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มหาวชิราลงกรณ บดินทรเทพยวรางกูร เพื่อสถาปนาขึ้นเป็นรัชกาลที่ ๑๐ แห่งพระบรมราชจักรีวงศ์ ในปีหน้า ๒๕๖๑

ภายหลังจากหลวงพ่อท่านมรณภาพไปแล้ว ประมาณปี พ.ศ. ๒๕๓๖ ผู้เขียนก็มีโอกาสเดินทางไปทั่วประเทศ ด้วยเหตุแห่งการติดตามกราบไหว้โบราณสถานสำคัญ เช่น พระมหาธาตุเจดีย์ รอยพระพุทธบาท และ พระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมือง ตามสถานที่ต่างๆ ทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศ ได้แก่ ลาว เขมร เวียดนาม สิบสองปันนา จีน ลังกา อินเดีย เป็นต้น

อีกทั้งได้ทำพิธีบวงสรวง "ตัดไม้ข่มนาม"(ทำพิธี ๓ ปีเท่านั้น) ตามเมืองหลวงในอดีต ดังนี้

ครั้งที่ ๑ ณ อาณาจักรเชียงแสน ปี ๒๕๔๐ (ตามที่เล่าไปแล้ว >> คลิกอ่านได้ที่นี่ )
ครั้งที่ ๒ ณ อาณาจักรสุโขทัย ปี ๒๕๔๑ (จะนำมาเล่าต่อไป)
ครั้งที่ ๓ ณ อาณาจักรศรีอยุธยา และสุดท้าย กรุงรัตนโกสินทร์ ปี ๒๕๔๒

โดยการทำพิธีครั้งสำคัญนี้ ณ พระบรมบรรพต (ภูเขาทอง) วัดสระเกศฯ เมื่อวันที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๔๒ ซึ่งในระหว่างกระทำพิธีครั้งนั้น มีผู้ร่วมงานได้เห็น "พระอาทิตย์ทรงกลด" ขึ้นเหนือท้องฟ้าเป็นที่น่าอัศจรรย์ จึงขอย้อนเล่าเหตุการณ์สมัยนั้นกันอีกครั้ง ดังนี้



วัตถุประสงค์ของการจัดงาน

“.....สำหรับการจัดงาน ณ สถานที่นี้ นับว่าเป็นการจัดงานพิธีเป็นสถานที่สุดท้าย ตามที่ลำดับมาให้ทราบตั้งแต่เมื่อวานนี้ว่า นับตั้งแต่ ปี ๒๕๓๖ เป็นต้นมา นับเป็นเวลาหลายปี กว่าที่จะเดินทางตามรอยพระพุทธบาท และพระบรมธาตุเจดีย์ให้ครบทุกภาคของประเทศ

และเพื่อเป็นการกราบไหว้บรรพบุรุษทั่วราชอาณาจักรไทย ที่เคยรุ่งเรืองมาในอดีต นับตั้งแต่ยุค อาณาจักรเชียงแสน, หริภุญชัย, สุโขทัย, อยุธยา ลงมาจนถึงยุคปัจจุบันนี้ ณ “อาณาจักรรัตนโกสินทร์” จึงได้เลือกสถานที่สำคัญในเมืองหลวง และเป็น “เซ็นเตอร์” คือจุดศูนย์กลางของประเทศตามหลักภูมิศาสตร์ นั่นก็คือ วัดสระเกศราชวรมหาวิหาร แห่งนี้

ก่อนอื่นต้องขอแจ้งให้ท่านทั้งหลายทราบว่า การจัดงานทุกครั้งในแต่ละภาคของประเทศ จนมาถึงใจกลางเมืองหลวงนี้ ได้วางกำหนดการไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่า เมื่อมาถึงปีนี้เราจะมาทำพิธี ณ สถานที่แห่งนี้กัน เพราะมีสิ่งที่สำคัญ และบุคคลสำคัญพร้อมอยู่ ณ สถานที่แห่งนี้มานานแล้ว โดยกำหนดวันเดือนปีไว้แล้วตั้งแต่เมื่อ ๗ ปีก่อนว่า จะมาทำพิธี ณ วันที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๔๒ ซึ่งก่อนหน้านี้ก็ไม่ทราบว่าจะตรงกับวันอะไร

ครั้นเมื่อปฏิทินพิมพ์ออกมาแล้ว ปรากฏว่าตรงกับ วันอาทิตย์ พอดี นับว่าเป็นโอกาสดี ที่ผู้คนสามารถเดินทางมาร่วมงานได้โดยสะดวก งานครั้งนี้ จึงถือเป็นการปิดท้ายงานตามรอย พระพุทธบาทไว้ ณ สถานที่แห่งนี้ด้วย จึงเรียกว่า งานฉลองสมโภช เป็นการเดินทางมากราบไหว้พระบรมธาตุที่สำคัญแห่งนี้ และจะกราบไหว้บูรพมหากษัตริย์ไทยในอาณาจักรนี้เป็นที่สุดท้าย

อาตมาจึงขอขอบคุณและอนุโมทนาทุกท่าน ที่ได้เดินทางมาร่วมงานกันโดยตลอด ถึงแม้จะไม่ครบทุกภาคก็ไม่เป็นไร เพราะงานนี้เป็นงานเฉพาะกิจ เมื่อเสร็จสิ้นแล้ว ก็ถือว่าหมดหน้าที่ในภาระที่มีอยู่ แล้วจะมีหน้าที่อะไร ก็จะทำไปตามที่พอจะทำได้ต่อไป (ขณะที่เรียบเรียงนี้ปี ๒๕๔๒ ปรากฏว่าต้องไปสร้าง "วัดพระร่วง" ที่ศรีสัชนาลัยอีก ๓ ปี)

[ ตอนที่ 1 ]

ประวัติพระบรมบรรพต (ภูเขาทอง)




(ภาพเก่าแก่ “ภูเขาทอง” สมัยรัชกาลที่ ๕)

เป็นอันว่า ทุกท่านคงจะอยากทราบว่า ทำไมจึงได้เลือกเอาวันนี้มาจัดงานพิธี ณ สถานที่นี้ วันนี้เมื่อ ๑๐๐ ปีก่อนโน้น มีความสำคัญอย่างไร อาตมาจะขอนำเรื่องราวความเป็นมาในอดีต จากหนังสือ ประวัติของวัดสระเกศฯ โดยท่านเจ้าประคุณ สมเด็จพระพุฒาจารย์ เรียบเรียงไว้ว่า

.....วัดสระเกศนี้สร้างมาแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา เดิมมีชื่อว่า “วัดสะแก” ส่วนมูลเหตุที่ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ทรงพระราชทานเปลี่ยนชื่อเป็น “วัดสระเกศ” นี้มีว่า เพราะเป็นต้นทางที่เสด็จเข้ามาพระนคร พระองค์ได้ทรงสระเกศา คืออาบน้ำแต่งตัวที่นี่ สระน้ำนั้นโปรดให้ถม แล้วสร้างวิหารให้เป็นที่อยู่ของพระราชาคณะบัดนี้



สภาพเจดีย์ “ภูเขาทอง” เมื่อสมัยรัชกาลที่ ๔ (ปี ๒๔๐๘)

ส่วน พระบรมบรรพต หรือภูเขาทองนี้ ก็มีประวัติอันยาวนาน โดยเริ่มก่อสร้างตั้งแต่ สมัยรัชกาลที่ ๓ รัชกาลที่ ๔ แล้วมาสำเร็จใน รัชกาลที่ ๕ นับเป็นเวลาสร้างถึง ๓ รัชกาลทีเดียว ต่อมา พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดให้บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ๒ ครั้ง คือ ครั้งแรกได้บรรจุเมื่อปีพุทธศักราช ๒๔๒๐ ได้เสด็จพระราชดำเนินมาทรงบรรจุไว้ในพระ เจดีย์ใหญ่

ส่วนครั้งที่ ๒ อันเป็นครั้งสำคัญที่พวกเรามุ่งหวังนั้น มีเรื่องเล่าในหนังสือ จดหมายเหตุเรื่อง “พระบรมสารีริกธาตุเมืองกบิลพัสดุ์” ซึ่งได้พิมพ์เนื่องในงานพระราชทานเพลิงพระศพ สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ (อยู่ ญาโณทโย) เมื่อปี ๒๕๐๘ จะขอนำมากล่าวโดยย่อว่า...


“.....เมื่อปีพุทธศักราช ๒๔๔๑ นายวิลเลียม แคลคัสตัน เปปเป นักโบราณคดีชาวอังกฤษ ได้ทำการสำรวจวัดโบราณบริเวณ หมู่บ้านปิปราห์วะ เมืองบาสติ ใกล้ชายแดน ประเทศเนปาล คือกรุงกบิลพัสดุ์ แล้วได้ขุดพบผอบพระบรมธาตุภายในพระสถูปเก่า ที่ฝาผอบมีคำจารึกของ “ชาวศากยะ”


ส่วนพระบรมสารีริกธาตุ ซึ่งขุดค้นพบที่สถูปโบราณ ณ หมู่บ้านปิปราห์วะ เมืองบาสติ เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๕ (ค.ศ.๑๙๗๒) เป็นการพบครั้งที่ ๒ พระบรมสารีริกธาตุนี้มีลักษณะเป็นกระดูกเผาไฟ นักโบราณคดีอินเดียสันนิษฐานว่า เป็นพระบรมสารีริกธาตุส่วนพระเศียร และรัฐบาลอินเดียให้อัญเชิญมา ๔ องค์ เพื่อประดิษฐาน ณ พระวิหารพุทธมณฑล เป็นการร่วมฉลองพระราชพิธีกาญจนาภิเษก จากพิพิธภัณฑ์แห่งชาติ กรุงนิวเดลี

ผอบบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ

ผอบบรรจุพระบรมสารีริกธาตุที่มีคำจารึก รัฐบาลอินเดียขุดค้นพบเมื่อ พ.ศ.๒๔๔๑ พร้อมกับสิ่งของมีค่ามากมาย ซึ่งบรรจุรวมอยู่ในหีบศิลา ได้ฝังอยู่ภายในพระสถูป หมู่บ้านปิปราห์วะ เมืองบาสติ คำจารึกใช้ตัว “อักษรพราหมี” พุทธศตวรรษที่ ๒ - ๔ ซึ่งแปลเป็นใจความว่า...

“...นี้ที่บรรจุพระสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้านี้ เป็นของศากยราชสุกิติ กับพี่น้องผู้ชาย พร้อมทั้งพี่น้องผู้หญิง ลูกและเมีย สร้างขึ้นอุทิศถวายไว้...”

ด้วยเหตุนี้ อาตมาจึงคิดว่าพระบรมสารีริกธาตุที่ขุดพบได้นี้ ทางกรุงกบิลพัสดุ์คงจะได้รับส่วนแบ่งจาก โทณพราหมณ์ หลังจากถวายพระเพลิงแล้ว ตามที่ได้เล่าไว้ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๓๙ ณ พระแท่นดงรัง ว่ากษัตริย์ทั้ง ๘ เมืองต่างก็ยกทัพมาเพื่อขอแบ่งปันพระบรมธาตุ

หีบศิลาบรรจุผอบพระบรมสารีริกธาตุ


หีบศิลาบรรจุผอบพระบรมสารีริกธาตุ พร้อม ด้วยเครื่องพุทธบูชา ที่ขุดค้นพบเมื่อ พ.ศ.๒๔๔๑


.....ในคราวนั้น ก็มี เจ้าศากยราช มาขอรับส่วนแบ่งพระบรมธาตุด้วย อาตมาก็ได้ทิ้งปริศนาไว้ตั้งแต่ ปี ๒๕๓๙ ว่าเมื่อถึงปี ๒๕๔๒ ก็จะเฉลยว่าพระบรมสารีริกธาตุส่วนนั้น บัดนี้ได้มาประดิษฐานอยู่ที่ไหนของประเทศไทย..?

(โปรดติดตามตอนต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 2/8/17 at 14:33

[ ตอนที่ 2 ]

ประวัติพระบรมบรรพต (ภูเขาทอง)


...จะขอเล่าต่อไปอีกว่า เมื่อขุดพบผอบพระบรมธาตุแล้ว เวลานั้น นายมาควิส เคอร์ซัน (Lord Curson Viceroy of India) ขณะดำรงตำแหน่งผู้สำเร็จราชการ (อุปราช) ประจำประเทศอินเดีย แต่ก่อนเคยอยู่กรุงเทพฯ มีความคุ้นเคย กับ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว

ด้วยเห็นว่ามีแต่พระมหากษัตริย์ไทยพระองค์เดียวเท่านั้น ที่เป็นพุทธศาสนูปถัมภก ในโลกปัจจุบันนี้ คือมีแต่ ราชอาณาจักรไทย เท่านั้น ที่ยังนับถือพระพุทธศาสนาอย่างมั่นคง สมควรที่พระบรมสารีริกธาตุนั้น จะได้ประดิษฐานให้ชาวสยามได้กราบไหว้บูชา จึงทำหนังสือขอทูลเกล้าถวายพระบรมสารีริกธาตุนี้แด่พระองค์ พร้อมทั้งถวายรายละเอียดการขุดพบให้ทรงทราบว่า

.....บัดนี้มีมิสเตอร์ พีล (Mr. Peel) คนอังกฤษคนหนึ่งออกไปทำไร่ถางพงในเมืองกบิลพัสดุ์ ได้พบพระเจดีย์ร้างองค์หนึ่งหักโค่นหมดแล้ว คงเหลือแต่กองดิน จึงเกลี่ยให้เป็นพื้นราบ ก็ได้พบผอบที่บรรจุพระบรมธาตุอยู่ในพื้นดินนี้ มีผอบอยู่ตรงกลาง และผอบเล็กอยู่ล้อมรอบอีก ๖ ผอบ

มิสเตอร์พีลไม่ได้เป็นพุทธศาสนิกชนก็ไม่ได้เอใจใส่เป็นพิเศษ คิดเห็นเป็นเพียงโบราณวัตถุเท่านั้น จึงเปิดผอบเหล่านั้นเทอัฐิ ซึ่งเป็นกระดูกคนรวมกันในขวดแกวใบหนึ่ง แล้วส่งไปให้พิพิธภัณฑสถานพร้อมทั้งผอบ ๗ ใบนั้น

เจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์ทำการตรวจค้น จึงได้พบหนังสือคฤนถ์ซึ่งใช้ในสมัยพุทธกาล จารึกไว้ที่ผอบในกลางนั้นว่า "พระอัฐิสมณโคดม" แต่ผอบเล็กอีก ๖ ใบนั้นไม่มีคำจารึก เขาจึงรายงานไปยังอุปราชอินเดียให้ทราบ

เมื่อทรงทราบความดังนี้แล้ว พระองค์จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ พระยาสุขุมนัยวินิต (ปั้น สุขุม) เป็นผู้แทนพระองค์ ซึ่งต่อมาได้เป็น เจ้าพระยายมราช เดินทางไปอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุโดยทางเรือ เมื่อวันที่ ๑๖ มกราคม ๒๔๔๑ แล้วเดินทางกลับมาทางภาคใต้

ขณะที่ผ่านมาทาง จังหวัดตรัง, พัทลุง, สงขลา ก็ได้มีพระสงฆ์และประชาชนจำนวนมากพากันมารอรับ พร้อมทั้งจัดขบวนอัญเชิญพระบรมธาตุแห่แหนเข้าสู่ตัวเมือง เพื่อให้ชาวใต้ได้ สักการบูชากันโดยทั่วหน้า

.....ต่อจากนั้นจึงได้อัญเชิญลงเรือออกจาก เมืองสงขลา มาถึงปากน้ำสมุทรปราการ ในวันที่ ๑๕ มีนาคม โดยสวัสดิภาพ ในตอนนี้ ตามข้อเขียนของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ได้เล่าไว้ว่า ในขณะที่เรือมาถึงปากน้ำ พระบรมสารีริกธาตุได้แสดงปาฏิหาริย์ คือเปล่งรัศมีสว่างไสวในห้องเคบินในเรือ ต่อหน้า เจ้าพระยายมราช และข้าราชบริพารหลายคน

ฉะนั้น เมื่อพิเคราะห์ไปดูถึงความเชื่อ อันแรงกล้าของพุทธศาสนิกชนทั้งหลาย ต่างก็มีเสียงร่ำลือกันว่า....
“ถ้าไม่ใช่พระสารีริกธาตุของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอันจริงแท้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวคงจะไม่โปรดเกล้าฯ ให้ไปอัญเชิญมา คงเป็นพระบารมีของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจริงๆ เป็นศิริสวัสดิ์แก่บ้านเมืองเรา...“

นี้เป็นเสียงราษฎรในเวลานั้นพูดกันอยู่ดังนี้ ครั้นได้จัดงานฉลองสมโภชที่เกาะสมุทรเจดีย์แล้ว บัดนี้ ถึงสมัยที่เป็นศุภฤกษ์ จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เจ้าพนักงานจัดการที่จะบรรจุพระบรมสารีริกธาตุไว้ในพระเจดีย์ที่บรมบรรพต วัดสระเกศ ใน วันที่ ๒๓ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๔๔๒ เวลาบ่าย ๔ โมงครึ่ง

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรเสียก่อน จึงทรงโปรดให้ สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอเจ้าฟ้าอัษฏางค์เดชาวุธ กรมขุนนครราชสีมา เสด็จมาบรรจุพระบรมธาตุแทนพระองค์ พร้อมทั้งมีคำจารึกไว้ว่า

“เพราะมีอักษรจารึกบอกไว้ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาราชาธิราชเจ้า ผู้ทรงคุณธรรมอันประเสริฐเอกอัครศาสนูปถัมภก เสด็จดำรงราชสมบัติอยู่ ณ ประเทศนี้ จึงทรงบรรจุไว้ในพระมหาสถูปนามว่า “บรมบรรพต” ที่เรียกกันว่า “ภูเขาทอง” อันตั้งอยู่ที่บริเวณแห่ง วัดสระเกศ ณ กรุงรัตนโกสินทร์ราชธานี ในสยามประเทศนี้

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงทำการฉลองพระธาตุ อุทิศถึงพระผู้มีพระภาคองค์นั้น แม้เสด็จปรินิพพานนานมาแล้ว สำเร็จด้วยเครื่องสักการะอันใหญ่หลวง และทำการฉลองสมโภช ด้วยการละเล่นของสาธุชน ทรงบรรจุพระสารีริกธาตุนี้ตามที่ทรงได้มาไว้ ณ ที่นี้ เมื่อ ปี ๒๔๔๒ แต่พุทธปรินิพพาน”

วันที่ ๒๔ พฤษภาคม เวลาเช้าถวาย ภัตตาหารแด่พระสงฆ์ เวลาบ่ายตั้งบายศรี เวียนเทียนสมโภชเหมือนเมื่อวานอีกเวลาหนึ่ง และในเวลาค่ำวันนี้ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จพระราชดำเนินกลับจากสวนดุสิต เสด็จพระราชดำเนินมาที่บรมบรรพตด้วย การมหรสพสมโภชครั้งนั้น มีการแสดงโขนและงิ้ว เป็นต้น แล้วจุดดอกไม้เพลิงตามธรรมเนียม

จากกิตติศัพท์การอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุมาสู่ประเทศไทย ได้เลื่องลือไปในหมู่ประเทศที่นับถือพระพุทธศาสนา ครั้งนั้นองค์กรพุทธศาสนิกชนจากประเทศญี่ปุ่น พม่า ลังกา และไซบีเรีย ต่างก็กราบบังคมทูลขอพระราชทานแบ่งพระบรมสารีริกธาตุไปประดิษฐาน ณ ประเทศของตน

พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงเห็นแก่ทางพระราชไมตรี และยังให้พระพุทธศาสนาแผ่ไพศาลไปสู่นานาประเทศ จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานให้ตามความประสงค์ทุกๆ ประเทศ

(โปรดติดตามตอนต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 11/8/17 at 05:17

[ ตอนที่ 3 ]

ประวัติพระบรมบรรพต (ภูเขาทอง)




...ครั้นถึงปีพุทธศักราช ๒๕๑๕ คืออีก ๗๕ ปีต่อมา ก็ได้ขุดพบพระบรมธาตุลึกลงไปจากที่ขุดไว้เดิมอีก มีอักษรจารึกไว้ว่า...

“ที่นี่เป็นวัดของภิกษุแห่งกรุงกบิลพัสดุ์”

จากหลักฐานที่พบจึงสันนิษฐานว่า แหล่งโบราณคดีที่ "เมืองปิปราห์วะ" คือที่ตั้งของกรุงกบิลพัสดุ์ การสำรวจทางโบราณคดีของอินเดีย ค้นพบพระบรมสารีริกธาตุทั้งหมด ๑๖ องค์ แบ่งเป็บจัดแสดงที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ กรุงนิวเดลี ๑๔ องค์ และจัดแสดงที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ที่เมืองกัลกัตตา ๒ องค์

สำหรับพระบรมสารีริกธาตุที่ขุดพบใหม่นี้ รัฐบาลอินเดียได้ร่วมการเฉลิมฉลองในวาระอันเป็นมหามงคลนี้ โดยทางรัฐบาลไทยได้อัญเชิญมาชั่วคราว เพื่อให้พุทธศาสนิกชนชาวไทยได้กราบไหว้บูชา ณ พุทธมณฑล เพื่อเป็นมิ่งมหามงคลในวโรกาสที่ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงครองราชย์ครบ ๕๐ ปี ระหว่างวันที่ ๒๙ ธันวาคม ๒๕๓๙ ถึงวันที่ ๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๐



ผอบพระบรมสารีริกธาตุที่อัญเชิญมาจากอินเดีย
ประดิษฐาน ณ พระวิหารพุทธมณฑล เมื่อปี ๒๕๓๙

ในขณะอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุจำนวน ๔ องค์ มาใน วันที่ ๒๙ ธันวาคม ๒๕๓๙ ฝนได้ตกลงมาทั่วบริเวณพุทธมณฑล นับเป็นปรากฏการณ์ที่น่าอัศจรรย์เป็นอย่างยิ่ง ต่อมากรมศิลปากร กระทรวงศึกษาธิการ ได้รวบรวมเรื่องราวจัดพิมพ์หนังสือเป็นที่ระลึก ดังตัวอย่างภาพหน้าปกนี้


.....เป็นอันว่า สถานที่นี้เป็นที่สำคัญดังที่กล่าวแล้ว และเป็นโอกาสอันดีที่พวกเรา คณะศิษย์หลวงพ่อพระราชพรหมยาน อันมี ท่านพระครูปลัดอนันต์ พทฺธญาโณ เป็นประธาน (เดิมท่านจะเดินทางมาด้วย แต่มีเหตุต้องผ่าตัดที่ถุงน้ำดีพอดี) จะได้จัดงานพิธีฉลองสมโภชพระบรมสารีริกธาตุของชาวศากยะ เนื่องในวโรกาสที่ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้อัญเชิญมาจากกรุงกบิลพัสดุ์ครบรอบ ๑๐๐ ปี

ตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเคยเล่าให้ฟังแล้วว่า ชาวเมืองกบิลพัสดุ์เป็น “ไทยอาหม” ผลที่สุดสมบัติของคนไทย ก็จะต้องกลับมาอยู่บนผืนแผ่นดินไทย ณ อาณาจักรสยามประเทศนี้อีกครั้งหนึ่ง

.....ณ โอกาสนี้ ตามที่ทางวัดสระเกศ อันมีท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อ สมเด็จพระพุฒาจารย์ และ ท่านเจ้าคุณสุวรรณเจติยาภิบาล (ปัจจุบันได้เป็นเจ้าอาวาสต่อ คือ ท่านเจ้าคุณพระพรหมสิทธิ - ธงชัย สุขญาโณ) ได้ทำการบูรณะองค์พระเจดีย์ด้วยการทาสีใหม่ พวกเราเหล่าคณะศิษยานุศิษย์วัดท่าซุง และวัดต่างๆ ที่ได้เป็นตัวแทนจากหลายจังหวัดทั่วประเทศ ขอเป็นเจ้าภาพในการทาสีใหม่ในครั้งนี้

พร้อมทั้งได้จัดงานพิธีอันเป็นมหามงคลร่วมกับทางวัดสระเกศ เพื่อเป็นการเฉลิมฉลององค์พระเจดีย์ เนื่องในวโรกาสที่ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงบรรจุพระบรมสารีริกธาตุไว้ครบ ๑๐๐ ปีพอดี

ทั้งนี้ จึงได้นัดหมายกันไว้ โดยการแต่งกายทั้งชายและหญิง เพื่อเป็นการเฉลิมพระเกียรติแด่พระองค์ ถ้าจะนับเนื่องจากงานเมื่อวันวานนี้ ก็ได้จัดงานย้อนยุคเมื่อสมัย กรุงศรีอยุธยา เป็นราชธานี จนมาถึงวันนี้พวกเราก็ได้แต่งกายเข้าสู่ยุคสมัยปัจจุบัน อันมี กรุงรัตนโกสินทร์ เป็นราชธานี ถือว่าทุกท่านได้มาร่วมงานพิธีครบถ้วนทั้ง ๒ สมัยแล้ว

อีกทั้งเมื่อปี ๒๕๓๖ ตามที่ได้ดำริไว้แล้ว อาตมาก็ไม่ทราบว่า ปีนี้จะเป็นปี อะเมซิ่งไทยแลนด์ ซึ่งทางรัฐบาลก็ได้ประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยว และเชิญชวนให้หน่วยงานของรัฐและเอกชน ได้ร่วมกันจัดกิจกรรม เพื่อเป็นการถวายพระราชกุศล เนื่องในวโรกาสที่ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เจริญพระชนม์พรรษาครบ ๖ รอบ

ฉะนั้น งานตามรอยพระพุทธบาท จึงได้เริ่มงานมาตั้งแต่คราวนั้นจนถึงบัดนี้ ถือว่าเป็นอุดมมงคลเป็นอย่างยิ่ง ตามที่ท่านทั้งหลายได้ทราบแล้วว่า อาตมาได้ตั้งคำปริศนาไว้นานแล้วว่า พระบรมธาตุที่ประดิษฐานอยู่ ณ กรุงกบิลพัสดุ์ อันเป็นบ้านเกิดเมืองนอนของพระพุทธเจ้านั้นอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล

เวลานี้ก็ได้กลับมาประดิษฐานอยู่ที่แผ่นดินไทยอีกครั้งหนึ่ง เพื่ออยู่เป็นมิ่งขวัญของชาวไทย และพวกเราจะพิทักษ์รักษาสมบัติ อันประเสริฐสุดของพระพุทธเจ้า ให้เหมือนกับที่พระองค์ได้ทรงประทานให้ไว้กับพุทธศาสนิกชนชาวไทยทั่วประเทศ เพื่อดำรงไว้ให้วัฒนาถาวร ตลอดชั่วอายุพุทธศาสนาครบ ๕ พันปี

ทั้งนี้คงเป็นไปตามพระราชประสงค์ที่ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงเลือกสถานที่แห่งนี้ ไว้เป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ เพื่อเป็นศิริมงคลแก่ชาวกรุงรัตนโกสินทร์ ซึ่งเป็นทั้งเมืองหลวง และเป็นทั้งใจกลางของประเทศด้วย

ตามที่อาตมาเลือกสถานที่แห่งนี้ เพื่อเป็นสถานที่กระทำพิธี เรื่องความมั่นคงของ ชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ เพื่อความร่มเย็นเป็นสุขและปลอดภัยของคนไทยทั้งประเทศ จึงได้รอคอยเวลามานานหลายปีแล้ว

อาตมาจึงมีความยินดีเป็นอย่างยิ่งที่เวลามาถึงแล้ว รอโอกาสที่จะได้เชิญชวนลูกหลานหลวงพ่อ เพื่อร่วมกันประกาศเกียรติคุณของสถานที่นี้ ว่ามีความสำคัญกว่าที่อื่นใดในกรุงเทพฯ เพื่อเป็นศูนย์กลางในการทำพิธี ซึ่งความจริงก็ยัง มีที่สำคัญแห่งอื่นๆ อีก แต่เราไม่มีเวลา จึงถือจุดนี้เป็นจุดรวมที่จะทำพิธีกราบไหว้สถานที่อื่นๆ ทั้งหมดในเมืองหลวงกันต่อไป...สวัสดี

(โปรดติดตามตอนต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 18/8/17 at 05:51

[ ตอนที่ 4 ]

อารัมภบท ก่อนพิธีบวงสรวง




(ภาพมุมบนที่มองลงไปเบื้องล่าง จะเห็นปะรำพิธีและเครื่องบายศรีบวงสรวงครบชุด)

...สำหรับ งานพิธีฉลองชัย ณ กรุงศรีอยุธยา จะได้เล่าในลำดับต่อไป จากนี้ไปจะเล่าเรื่องการจัดงานเป็น ตอนที่ ๑ ณ พระบรมบรรพต (ภูเขาทอง) วัดสระเกศฯ โดยมีคณะญาติโยมที่มาจากต่างจังหวัด ต่างก็แยกย้ายกันเข้ามาพักค้างคืนในกรุงเทพฯ ส่วนที่ไม่สามารถจะมาร่วมงานได้ คงจะเป็นเพราะเหน็ดเหนื่อยจากวันงานที่อยุธยา แต่คงจะไม่เป็นไร เพราะผู้เขียนก็เห็นใจ จึงขอเล่าถึงเหตุการณ์ต่อไปว่า...

หลังจากทุกคนเสร็จงานที่อยุธยาแล้ว ประมาณ ๒๐.๐๐ น.เศษ พวกเราต่างก็แยกย้ายกันกลับ โดยผู้จัดได้ย้ำก่อนเลิกงานว่า ขอให้ไปพบกันที่ วัดสระเกศ เวลา ๗ โมงเช้านะ เพราะได้ประสานงานกับผู้ที่จะมาเลี้ยงอาหาร ในตอนกลางวันไว้แล้ว

ฉะนั้น คืนวันที่ ๒๒ จึงต้องเดินทางไปที่ วัดสระเกศ ทันที ระหว่างทางฝนตกตั้งแต่อยุธยาถึงกรุงเทพฯ พอไปถึงวัดสระเกศ เวลาประมาณ ๓ ทุ่มกว่า ฝนก็ยังไม่หยุด พระเอกภพ (ต้า) ซึ่งเป็นผู้ประสานงานอยู่ที่นั่นบอกว่าฝนตกตั้งแต่กลางวันแล้ว


ครั้นไปถึงบริเวณศาลาใหญ่ ก็เห็น คุณหมอนพพร - คุณหมอเตือนใจ พร้อมกับคณะผู้ร่วมงาน ๑๐ กว่าคน กำลังจัดทำบายศรีกันอยู่ ส่วนพวกเจ้าหน้าที่ของเรา ก็ไม่สามารถจะจัดสถานที่ได้ ต้องแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อนก่อน โดยนัดกันไว้ว่าจะมาจัดกันตั้งแต่เช้ามืดเลย คงเหลือแต่ คณะคุณแย้ม และ คณะคุณอ้อย จากหาดใหญ่ พักค้างคืนกันที่วัดสระเกศ

พอถึงตอนเช้าประมาณตี ๕ ผู้จัด พร้อมคณะก็ออกเดินทางจากบ้าน เจ๊รัตนา (เจ้าของร่ม “ลีโอ”) พร้อมด้วยอาหารเช้า สำหรับเจ้าหน้าที่ทุกคน เมื่อมาถึงวัดต่างก็ช่วย กันจัดโต๊ะบายศรี โต๊ะเลี้ยงอาหาร จัดเก้าอี้ในเต้นท์ที่ทางวัดจัดเตรียมไว้ ส่วนพระที่ไปจากวัดด้วย ต่างก็ช่วยกันคนละไม้คนละมือ พร้อมทั้งตั้งเครื่องขยายเสียง จนเสร็จเรียบร้อยก่อน ๗ โมงเช้า ตอนนี้ญาติโยมเริ่มทยอยกันเข้ามา โดยจอดรถไว้บริเวณรอบๆ ภูเขาทอง


หลวงพี่โอและผู้จัดก็มอบหนังสือที่ระลึกให้กับผู้ที่มาทำบุญ ต่างก็เข้าแถวเพื่อถวายเงินเป็นทุนค่าทาสีพระเจดีย์ หรือที่เรียกกันว่า “ภูเขาทอง” โดยมี คุณอัจฉรา (ต๋อย) พร้อมคณะช่วยกันจัดทำ พุ่มเงินพุ่มทอง อย่างสวยงาม ตั้งเป็นกองผ้าป่าสมทบอีกด้วย โดยมีพวกเราเอาเงินเข้าไปปักไว้หลายคน

สำหรับจำนวนคนในวันนี้ ที่มองดูอาจจะน้อยกว่างานอยุธยา ภายหลังทราบว่า บางคนเหน็ดเหนื่อยจนลุกไม่ขึ้น แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ทุกคนที่มาต่างก็ยังมีใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ด้วยความปลื้มใจจากงานที่อยุธยา

แต่ละคนก็เข้ามาทักทายด้วยความมีอัธยาศัยที่อ่อนโยน ตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อได้สั่งสอนไว้แล้วด้วยดี จริยามารยาทที่งดงามอย่างนี้ พวกเราไปที่ไหนก็สร้างความประทับใจให้แก่ผู้พบเห็นทั้งหลาย นับว่าเป็นที่เชิดชูของวงศ์ตระกูล คือไม่ทำลายชื่อเสียงของครูบาอาจารย์นั่นเอง


บางแห่งถึงกับปรารภว่า อาจารย์ไม่อยู่เสียแล้ว แต่ลูกศิษย์ยังสามัคคีด้วยดี ดัง เช่น ท่านเจ้าประคุณสมเด็จมหาธีราจารย์ วัดชนะสงคราม ท่านได้กล่าวชื่นชมพวกเราทุกคนที่วิหารแก้ว ๑๐๐ เมตรว่า

“...อาตมาเห็นความเรียบร้อยของญาติโยม คือเงียบสงัดไม่จุ้นจ้านเหมือนวัดอื่นๆ คือญาติโยมไม่จ๊อกแจ๊กจอแจ ไม่ใช้เสียงรุนแรง ถ้าหากจะพูดก็พูดด้วยการกระซิบกระ ซาบ นี่น่าอนุโมทนาบุญของญาติโยมอย่างหนึ่งว่าญาติโยมฝึกมาดี หรือได้รับการแนะนำ สั่งสอนมาดีแล้ว

และอีกอันหนึ่งมาโมทนาบารมีของหลวงพ่อ ที่สั่งสอนบรรดาศิษยานุศิษย์ให้ เป็นผู้เรียบร้อยหนักแน่นในธรม หรือประพฤติดีปฏิบัติชอบ ซึ่งผิดกับศาลาอื่น หรือที่อื่นไม่ว่าที่ไหนหมด ถ้ามาถึงก็คุยกัน คนโน้นทักคนนี้ คนนี้ทักคนนั้น แทบจะไม่รู้เรื่อง พระเทศน์ก็ไม่ฟัง นี่ถือว่าเป็นบุญบารมีของญาติโยม ที่ได้ฝึกมาดีอย่างหนึ่ง และเป็นบุญบารมีของหลวงพ่อ ที่มีบารมีแผ่มาถึงบรรดาศิษยานุศิษย์ และลูกๆ ให้ประพฤติดีปฏิบัติชอบ...”

จึงเป็นอันว่า เมื่อมาถึงสมัยนี้ ผู้เขียนจึงไม่รู้สึกหนักใจ เพราะคนที่ไปร่วมงานทุกคน รู้จักรับผิดชอบในหน้าที่ของตนเอง ไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกัน รักษาเวลานัดได้เป็นอย่างดี รู้จักเวลาควรหรือไม่ หรือจะพูดจะทำกับบุคคลอื่น ก็รู้จักกาลเทศะ ไม่ทำอะไรตามอำเภอใจ


รวมความว่า ทุกคนเป็นคนดี โดยเฉพาะในวันนี้ ส่วนใหญ่แต่งกายเข้ากับยุคสมัยปัจจุบัน นั่นก็คือทุกคนอยู่ในเครื่องแต่งกายยุค “รัตนโกสิทนร์” ผู้หญิงก็อยู่ในชุดไทยหลายหลากสี ผู้ชายก็แต่งชุดราชปะแตนกันหลายคน ต่างก็เดินทักทายซึ่งกันและกัน

ครั้นได้เวลาอันสมควรแล้ว คือมีบางคนยังไม่ทานอาหารเช้า ก็ได้ข้าวต้มกับขนมปังและกาแฟ ที่เจ๊รัตนานำมาเลี้ยง ก็คงจะประทังความหิวกันไปก่อน เพราะเราเตรียมกันเฉพาะอาหารกลางวันเท่านั้น

หลังจากทุกคนนั่งอยู่ในปะรำพิธีบ้าง นั่งอยู่ด้างข้าง พระวิหารพระอัฏฐารส บ้าง ภายในบริเวณวัดสระเกศแล้ว โดยมีโต๊ะบายศรีเป็นประธานอยู่ข้างหน้า พร้อมด้วยโต๊ะหมู่บูชาอันเป็นที่ประดิษฐานพระบรมรูปของ พระเจ้าตากสิน รัชกาลที่ ๑ รัชกาลที่ ๕ และ รัชกาลที่ ๙ โดยเจ๊จาก “ไทยเส็งยนต์” และ เจ๊รัตนา เป็นผู้ให้ยืมมากระทำพิธีในครั้งนี้


ทั้งนี้โดยมีตราสัญลักษณ์ เฉลิมพระชนมพรรษาครบ ๖ รอบ และตราพระปรมาภิไทย่อ ภ.ป.ร. มีอักษร “ทรงพระเจริญ” ตั้งอยู่สองข้างโต๊ะบวงสรวง โดยมี ธงชาติ ธงธรรมจักร พร้อมทั้ง ธงพระบรมราชจักรีวงศ์ ภายใต้ฉัตรสีทองและฉัตรสี่ทิศของท้าวมหาราช

เมื่อเครื่องสักการบูชาครบถ้วน ทั้งการสมโภชพระบรมธาตุเจดีย์ และพิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติพระบรมราชจักรีวงศ์ โดยที่ทุกคนนั่งอยู่ในความสงบ ท่ามกลางบรรยากาศในยามเช้าของ วันอาทิตย์ที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๔๒


“ภูเขาทอง” ที่เพิ่งจะทาสีใหม่ เมื่อปี ๒๕๔๒

ผู้ร่วมพิธีสามารถมองเห็นเครื่องพิธี ที่อยู่ด้านหน้าของตนเอง และถ้าแหงนมองขึ้นไปเบื้องบน จะเห็นภาพ ภูเขาทอง ตั้งตระหง่านสูงเด่นเป็นสง่า ซึ่งอยู่ใจกลางของเมืองหลวง แลดูน่าเลื่อมใส เพราะเพิ่งจะทาสีใหม่ได้สวยงาม

(โปรดติดตามตอนต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 25/8/17 at 07:58

[ ตอนที่ 5 ]

อารัมภบท ก่อนพิธีบวงสรวง (ต่อ)




(ร่วมกันติดพุ่มผ้าป่าก่อนพิธีบวงสรวง)

...หลังจากนั้นผู้จัดจึงเริ่มอารัมภบทต่อว่า เรื่องการจัดงานพิธี ณ ภูเขาทอง วัดสระเกศ อันเป็นภาคสุดท้ายของประเทศ ซึ่งได้จัดงานย้อนยุคมาตั้งแต่อดีต นับตั้งแต่สมัย โยนกเชียงแสน และ สุโขทัย เรื่อยมาจนถึง สมัย อยุธยา ก็จะได้ครบถ้วนจนถึงยุคปัจจุบันนี้คือ กรุงรัตนโกสินทร์

ตามกำหนดงานที่ได้วางแผนไว้ตั้งแต่ปี ๒๕๓๖ รอเวลาที่จะมาถึงปี ๒๕๔๒ เดิมทีก็ไม่รู้จะประสานงานกับทางวัดสระเกศอย่างไรดี เพราะเป็นวัดที่พระผู้ใหญ่อาศัยอยู่ ตัวเราเองก็เป็นพระเด็ก ๆ จึงมีความกังวลว่าใกล้เวลาที่จะจัดงานแล้วเราจะทำอย่างไรดี

จนกระทั่งวันที่ ๕ ม.ค. ๒๕๔๒ ท่านพระครูปลัดอนันต์ ได้มอบหมายให้นำทองคำมาสกัดให้บริสุทธิ์ เพื่อที่จะเตรียมหล่อพระพุทธรูป สมเด็จองค์ปฐม ทองคำ จึงได้มา แวะที่บ้านสายลม ในระหว่างที่ท่านมาสอนพระกรรมฐาน แต่ยังไม่ถึงคิวของผู้เขียน

ในตอนบ่าย จึงนัดกับคณะเจ้าหน้าที่พร้อมบอกว่าจะไปดูสถานที่ ทั้งที่ก่อนหน้านั้นก็ให้ไปดูมาบ้างแล้ว ทั้งนี้ใกล้จะถึงกำหนดงานแล้ว เราควรจะไปดูด้วยตนเองบ้าง ระหว่างที่เดินทางผ่าน วัดเบญจมบพิตร นั้น มองเห็นนั่งร้านตั้งอยู่รายรอบพระวิหาร จึงบอกให้แวะเข้าไปทำบุญ เพื่อร่วมบูรณะพระวิหารด้วย

ต่อจากนั้นก็ออกเดินทางต่อไป จนกระทั้งรถเลี้ยวเข้ามาในบริเวณวัดสระเกศ เห็นมีรถตู้เลี้ยวตามหลังเข้ามาด้วย ๑ คัน แต่ก็ไม่ทราบว่าเป็นใคร ในระหว่างที่พวกเรากำลังลงจากรถ เพื่อจะเดินขึ้นไปบนภูเขาทอง

ขณะนั้นก็ได้ยินเสียงร้องเรียก เมื่อเหลียวหลังมาดูก็เห็นเป็น อ.ประยงค์ กำลังก้าวลงจากรถเหมือนกัน ทั้งนี้ มาพบกันโดยบังเอิญ จึงได้ทราบว่า หลวงพ่อสมเด็จฯ นัดให้มารับของที่จะไปแจกเด็กนักเรียนที่ อ.ประยงค์สอนอยู่ ซึ่งท่านเคยบอกให้มารับเป็นประจำ

เมื่อทราบความมุ่งหมายของอาจารย์แล้วแกก็ถามว่า แล้วหลวงพี่มาที่นี่ทำไมล่ะ ความจริงคิดจะปิดบังเรื่องที่จะจัดงานที่นี่ในเดือนพฤษภาคม จึงได้บอกโยมไปว่า จะมาชมบริเวณเท่านั้น อ.ประยงค์ จึงบอกว่า วันนี้หลวงพ่อสมเด็จอยู่ จะเข้าไปพบท่านไหมล่ะ

เมื่อผู้เขียนได้ยินเท่านั้นก็รู้สึกอึ้งทันที เพราะตั้งใจแค่มาดูสถานที่เพียงลาดเลาเท่านั้น ในใจคิดว่าไว้คอยหาโอกาสมากราบเรียนให้ท่านทราบภายหลัง จะเป็นช่วงที่ท่านไปวัดท่าซุงใน งานประจำปี เดือนมีนาคม ๒๕๔๒ ก็ได้ จึงได้ตอบปฏิเสธไป

แล้วก็แยกกันไปคนละทาง คือคณะผู้เขียนก็ไปดูที่จอดรถ สถานที่ตั้งบายศรี สถานที่เลี้ยงอาหาร เป็นต้น จนกระทั่งเวลาผ่านไปสักครู่หนึ่ง อ.ประยงค์ ก็เดินออกมาจากกุฏิหลวงพ่อสมเด็จฯ พร้อมกับชวนผู้เขียนอีกครั้งหนึ่งว่า จะเข้าไปกราบหลวงพ่อสมเด็จไหมล่ะ

ผู้เขียนเห็นว่าคงจะโอกาสมาถึงแล้ว และคงจะเป็นไปตามที่อธิษฐานก่อนนานแล้วว่า เมื่อถึงเวลาขอให้ดำเนินงานได้โดยสะดวก คิดว่าด้วยความศักดิ์สิทธิ์ของ สุวรรณบรรพต หรือที่เรียกว่า “ภูเขาทอง” นั่นเอง พวกเราจึงได้มีโอกาสเข้าไปกราบหลวงพ่อสมเด็จฯ ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจหรือนัดกับท่านไว้ก่อนเลย และเป็นการประจวบเหมาะทุกอย่าง

เมื่อเข้าไปในศาลาที่ท่านพำนักอยู่ ก็มีท่านเจ้าคุณเทพฯ (เลขาหลวงพ่อสมเด็จฯ) ท่านเจ้าคุณสุวรรณฯ ซึ่งมีหน้าที่ดูแลภูเขาทองอยู่พอดี นับว่าพอเหมาะพอดีเหลือเกิน จึงได้กราบเรียนท่านถึงการจัดงานทั้งหมด แล้วได้กราบอาราธนาท่าน พร้อมทั้งพระเถรานุเถระภายในวัดอีกรวม ๙ รูป เพื่อรับผ้าป่าในวันนั้นด้วย


ครั้นถึงเดือนกุมภาพันธ์ เป็นจังหวะที่ผู้จัดได้มาบ้านสายลมกับท่านเจ้าอาวาส จึงได้มาที่นี่อีกครั้งหนึ่ง มองขึ้นไปข้างบนแทบตกตะลึง เห็นนั่งร้านตั้งอยู่รายรอบภูเขาทอง ภาพอย่างนี้มิใช่ได้เห็นกันง่าย ๆ นับตั้งแต่ภาคเหนือ พระวิหารครอบพระพุทธบาท ๔ รอย, ภาคใต้ที่ พระธาตุนครศรีธรรมราช, ภาคอีสานที่ พระธาตุพนม, และภาคกลางที่ พระพุทธบาทสระบุรี มาแล้ว

ภาพเหล่านี้ ยังติดตรึงใจไม่เลือนหายไปจากใจ เพราะภาพลักษณะที่เห็นนี้ เป็นการบอกว่าทางวัดกำลังจะบูรณปฏิสังขรณ์ จึงหาโอกาสยากมากที่จะได้สร้างมหากุศลเช่นนี้ เพราะเป็นเวลาหลายปีจึงจะมีสักครั้ง บางครั้งเกิดมาในชีวิตหนึ่ง อาจจะไม่พบโอกาสเช่นนี้ เวลานี้ก็ได้พบการบูรณะแทบทุกภาคของประเทศ

เมื่อเห็นโอกาสดีเช่นนั้น ผู้เขียนจึงได้กราบเรียนหลวงพ่อสมเด็จฯ และท่านเจ้าคุณสุวรรณฯ ว่าผ้าป่าที่จะทอดในวันนั้น จะได้เงินเท่าไรก็ตาม ขอมีส่วนร่วมในการทาสีใหม่ด้วย ซึ่งทางวัดจัดซ่อมแซมครั้งนี้ เพื่อน้อมถวายพระราชกุศลเนื่องในวาระครบ ๗๒ พรรษา ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙

ฉะนั้น พวกเรารู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่การประสานงานกับทางวัดสระเกศ ได้เป็นไปด้วยความเรียบร้อยลงตัวทุกประการ หลวงพ่อสมเด็จฯ ก็ได้ประทานคำแนะนำหลายอย่าง โดยมี พระเอกพล ซึ่งเคยรู้จักกันที่วัดท่าซุง เพิ่งมาบวชอยู่ที่วัดสระเกศ คอยช่วยอำนวยความสะดวกให้

ทั้งนี้ก็มี ตุ๊ก กับ ทิพย์ คอยประสานกับพระที่วัดนี้ด้วย ส่วนเรื่องอาหารการกินก็มีการเตรียมไว้พร้อม โดยมีผู้รับเป็นเจ้าภาพจัดเลี้ยงดังนี้

๑. คณะคุณเล็ก, คุณพลอย, คุณต้อย (การบินไทย) เลี้ยงข้าวหน้าไก่ ๕๐๐ ที่

๒. ครอบครัวทองแท้ มีพี่เขยและ พี่สาวของ คุณซ้ง และ คุณปุ้ย เลี้ยงข้าว ขาหมู และกระเพาะปลา ๑,๐๐๐ ที่

๓. คุณอธิก เป็นเจ้าภาพข้าวราดแกง ๕๐๐ ที่ โดยมีพิเชษฐ์และอ้อยเป็นผู้จัดทำ

๔. พระอาจารย์สุรพงษ์ และ คุณสุชัย (ท้ง) นำฝรั่งมาจากสระบุรี ๑๐ เข่ง และข้าวต้มมัดอีก ๕๐๐ อันมาเลี้ยง

๕. เจ๊รัตนา ชินบุตรานนท์ (เจ้าของร่มลีโอ) เลี้ยงข้าวแกง ๒,๐๐๐ ที่ พร้อมน้ำดื่มอีก ๑๐,๐๐๐ ขวด (ตอนเช้าก็นำข้าวต้มและกาแฟขนมปัง มาเลี้ยงก่อนแล้ว)

๖. คุณหมู คุณอรทัย คุณวิชัย พร้อม กับคณะ ได้นำไอสครีมมาเลี้ยง ๕ ถัง

๗. บริษัท ศรีเจริญเทปลูกไม้ โดย คุณโกวิท คุณกิตติมา พฤกษาชื่น เลี้ยงน้ำเก็กฮวยและน้ำเปล่า

๘. "คณะทิพย์ฉับพลัน" และตุ๊ก นำกระเพาะปลามาเลี้ยงจากร้านที่มีชื่อเสียง

....จึงขออนุโมทนาเจ้าภาพผู้ร่วมจัดเลี้ยงด้วยทุกท่านทุกคณะด้วย..สวัสดี

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 1/9/17 at 05:10

[ ตอนที่ 7 ]

พิธีบวงสรวงสักการบูชา



...การที่กำหนดงานในวันนี้ไว้ในใจ จากเมื่อ ๗ ปีที่แล้ว ก็ไม่ทราบว่าวันที่จัดงานที่นี่จะตรงกับวันไหน เพราะถ้าไม่ตรงกับวันเสาร์วันอาทิตย์ คนก็จะเดินทางมาร่วมงานไม่สะดวก หมายความว่าคนอาจจะน้อย เพราะการจัดงานที่สำคัญเรื่องของประเทศ ตามที่ได้ลำดับอาณาจักรที่เคยรุ่งเรืองมาแล้ว

โดยการกราบไหว้บรรพบุรุษไทยนับตั้งแต่โบราณกาล จนมาถึงยุครัตนโกสินทร์เป็นราชธานีนี้ เพื่อขอให้ท่านช่วยเหลือบ้านเมือง ก็ไม่ทราบว่าจะเป็นการครบ ๗๒ พรรษาของ “พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว” พอดี

และประการที่สำคัญการจัดงานวันที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๔๒ อันเป็นวันที่ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้บรรจุไว้นั้น จะเวียนมาบรรจบครบรอบ ๑๐๐ ปีในวันนี้ และไม่น่าเชื่อว่าจะตรงกับวันหยุดพอดี

นับว่าเป็นวันมหามงคล พอที่พวกเราจะ เดินทางมาร่วมงานกันได้อย่างเต็มที่ เพื่อเป็นสักขีพยานในการจัดงานฉลองสมโภชครั้งนี้ เพื่อเป็นการย้อนรำลึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น พร้อมทั้งอนุโมทนาไปด้วยกัน ฉะนั้น หลังจากพิธีบวงสรวงแล้ว ขอเชิญชวนพวกเราทุกคนร่วมเป็นเจ้าภาพ ในการทอดผ้าป่าเพื่อทาสีองค์พระเจดีย์


ต่อไปนี้ จึงขอให้ประธานคือ พระครูสมุห์พิชิต (หลวงพี่โอ) ได้จุดธูปเทียนที่โต๊ะบายศรี แล้วขอให้ทุกท่านตั้งจิตอธิษฐาน เพื่อขอบุญบารมีขององค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าทั้งหมดในอดีตและปัจจุบัน และบารมีของพระปัจเจกพุทธเจ้าทุกท่าน ตลอดถึงพระอรหันต์ทั้งหมด และบรรดาพรหมเทวดา ทั้งหลาย รวมทั้งบรรดาบรรพบุรุษทั้งปวง ที่มีคุณต่อชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ยังความ สันติสุขให้แก่ปวงชนชาวไทย ที่สามารถยังทรงความเป็นไทยไว้ได้

เพื่อขอให้องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ เป็นประธาน พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหมด พระอรหันต์ทั้งหลาย พระโพธิสัตว์ พรหมและเทวดาทั้งหมด ทั้งที่รักษาอาณาเขตนี้ และที่รักษาขอบเขตประเทศไทยทั้งหมด มีพระเสื้อเมืองพระทรงเมือง เจ้าพ่อหลักเมือง ทั่วทั้งเมืองไทย

ผู้ที่อารักขารอยพระพุทธบาท และพระบรมธาตุทั้งหลาย ผู้ที่รักษาป่าเขา แม่น้ำ อากาศ ลม และฝน เป็นต้น พระสยามเทวาธิราชทั้งหลาย ตลอดจนกระทั่งบรรดาบรมกษัตริย์ อันมี สมเด็จพระเจ้าตากสิน และ สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก เป็นต้น

ขอได้โปรดเสด็จมาเป็นสักขีพยาน และอนุโมทนาความดีที่พวกเราทำนี้ และขอให้ประ เทศไทยทั้งหมด จงเป็นสถานที่กำหนดพระพุทธศาสนาทรงอยู่ได้ครบ ๕ พันปี ขอให้คนดีมี ศีลธรรม ได้แคล้วคลาดจากภยันตรายทั้งหลาย เพื่อจะได้ช่วยกันค้ำจุนชาติ ศาสนา และ พระมหากษัตริย์ตลอดไป ขอให้ชาวไทยได้สำนึกในความเป็นไทย ขอให้มีพระสงฆ์ที่ทรงคุณธรรม และมีพระมหากษัตริย์ที่ทรงทศพิธราชธรรม สืบไปชั่วกาลนาน

ขออำนาจพระบารมีของท่านผู้ทรงศักดิ์ ผู้ทรงฤทธิ์ ผู้ทรงเดชทั้งหลาย พร้อมทั้งบุญบารมี ที่พวกเราทั้งหลายได้บำเพ็ญมานี้ จงได้เป็นเสมือนเกราะแก้วกำบังภัย ที่อาจจะเกิดต่อไปในอนาคต เช่น ภัยจากอาวุธร้ายแรง ภัยจากธรรมชาติ ภัยจากอุบัติเหตุ ภัยจากโจรผู้ร้าย ภัยจากโรคติดต่อ ภัยจากความยากจนเข็ญใจ เป็นต้น

ขอภยันตรายทั้งหลายเหล่านี้ จงพินาศหมดสิ้นไป ทั้งนี้ ด้วยพระพุทธานุภาพ พระธรรมานุภาพ พระสังฆานุภาพ พรหมเทวานุภาพ เพื่อความสันติสุขแก่ชาวโลก นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป จนถึงยุคชาวศรีวิไล ประเทศไทยก็จะรุ่งเรืองใหญ่ ด้วยแร่ธาตุธรรมชาติ ชาวโลกจะหันมานับถือพระพุทธศาสนาเป็นอันมาก

มรรคผลจะปรากฏอยู่ในจิตใจของพุทธศาสนิกชน คล้ายกับสมัยพุทธกาล ผู้บริหารบ้านเมืองก็ทรงธรรม ไพร่ฟ้าหน้าใส ประพฤติอยู่ในจารีตประเพณีอันดี มีอาชีพที่สุจริต ค้าขายด้วยความซื่อตรง พืชสวนไร่นาได้ผลสูงค่า เหมือนกับสมัยกรุงสุโขทัยเป็นราชธานี

สาธุ...สาธุ...สาธุ...ขออำนาจคุณพระสยามเทวาธิราชเจ้าทั้งหลาย ขอจงได้โปรดดลใจให้คนไทย ที่ยังมีความเป็นไทย จงได้มารวมตัวกันเพื่อกอบกู้ความเป็นไทย ให้กลับคืนมาอีกครั้งหนึ่ง เพื่อสืบสานให้ลูกหลานไทย ได้มีความภูมิใจ มีความรักชาติ มีความเสียสละ เพื่อประโยชน์สุขของชาวไทยต่อไป เฉพาะคนดีมีศีลธรรมเท่านั้น

สำหรับคนที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน ทุจริตคดโกง ไม่ตั้งมั่นอยู่ในความเที่ยงธรรม จงแพ้ภัยตนเองไปในที่สุด ส่วนผู้ที่รักชาติมั่นคง สร้างประโยชน์ส่วนตนและผู้อื่น ประพฤติแต่ศีลธรรม ขอจงเจริญก้าวหน้า ชนะภัยอันตรายที่จะมากล้ำกราย ศัตรูทั้งหลายจงมลายสิ้น ทรัพย์สินจงรุ่งเรืองทวี หน้าที่การงานจงเรืองอำนาจ สุขภาพจงเรืองกำลัง ลาภยศจงเรืองเดช ผลปฏิบัติธรรมจงเรืองฤทธิ์ เพื่อพิชิตอธรรมนั้นเทอญฯ...”

ในขณะที่กล่าวนำคำอธิษฐานอย่างนี้ ก็ เป็นเวลาที่ประธานจุดธูปเทียนเสร็จ ผู้ร่วมพิธีทุกคนต่างพนมมือกำหนดจิต ขออัญเชิญผู้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ไปตามกระแสเสียงที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อกล่าวบวงสรวง จนกระทั่งจบไปแล้ว

ทุกคนจึงได้กล่าวคำนมัสการพระเจดีย์ “ภูเขาทอง” โดยหลวงพี่โอนำพระสงฆ์และญาติโยมทั้งหลาย สวดอิติปิโสและคาถาเงินล้าน เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตนเองและสถานที่นี้..สวัสดี

(โปรดติดตามตอน "พิธีบวงสรวง" ต่อไป)

◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 8/9/17 at 05:59

[ ตอนที่ 8 ]

(22 กันยายน 2560)

พิธีบวงสรวงสักการบูชา (ต่อ) อานุภาพภูเขาทอง


.....การทำพิธีบวงสรวงในครั้งนี้ นับว่าเป็นโอกาสเหมาะพอดี โดยเฉพาะในระหว่างที่พวกเราไปทำพิธีกันนี้ เป็นเวลาที่ทางวัดสระเกศกำลังเจอมรสุมใหญ่ เกี่ยวกับเรื่องของสำนักแห่งหนึ่งที่จังหวัดปทุมธานี ตามที่ทราบกันดีอยู่แล้ว

ระยะนั้นจะมีผู้สื่อข่าวจากหนังสือพิมพ์ และทีวีรออยู่แถวนั้นเป็นประจำ จนกระทั่งท่านเจ้าคุณสุวรรณฯ เป็นห่วงได้แนะนำผู้เขียนว่า ถ้ามีผู้สื่อข่าวมาขอสัมภาษณ์ อย่าพูดกันหลายคน ควรให้ใครคนหนึ่งคนใดเป็นผู้ให้ข่าว มิฉะนั้น เขาจะเอาไปเขียนกันเอง

เพราะฉะนั้น ในวันงานท่านจึงมีหนังสือชี้แจงเตรียมไว้แจกแก่ผู้สื่อข่าวทุกคน แต่เป็นเรื่องที่แปลกมาก และเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อจริง ๆ หรือจะเป็นด้วยอานุภาพความศักดิ์สิทธิ์ของพระ บรมบรรพตก็มิอาจทราบได้

เมื่อถึงวันงานที่จะทำพิธี พวกเรากลับไม่เห็นผู้สื่อข่าวสักคนเดียว ไม่รู้หายไปไหนหมด ทั้งที่ก่อนหน้าสักวันสองวัน มีพระมาให้กำลังใจ ท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อสมเด็จฯ กันมากมาย จนกระทั่งหนังสือพิมพ์ไปลงกันว่า ทางวัดสระเกศไปเกณฑ์พระมารวมกำลังกัน

แต่ความเป็นจริงทางวัดไม่รู้เรื่อง เป็นเรื่องที่พระผู้น้อยท่านมีน้ำใจต่อพระผู้ใหญ่กันเอง แต่ด้วยความหวังดีเช่นนี้ ยิ่งซ้ำทำให้ท่านต้องตกเป็นข่าวอีก ในเรื่องนี้พวกเราก็หนักใจเหมือนกัน ที่มีเหตุการณ์เกิดขึ้นก่อนที่เราจะจัดงาน

แต่ถ้าจะคิดในมุมกลับ อาจจะเป็นเรื่องเสี่ยงกับชื่อเสียงของวัดท่าซุงเหมือนกัน เพราะถ้าบังเอิญหนังสือพิมพ์เอาไปลงข่าว เจ้าอาวาสต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย เรื่องที่เราจะทำความดี กลับกลายเป็นสร้างความเสียหายให้เกิดขึ้น

เรื่องนี้ถ้าเป็นท่านผู้อ่าน หรือผู้ที่ร่วมเดินทางไปด้วย คงจะหนักใจเหมือนกัน อาจจะคิดว่าเราจะไปช่วยท่าน หรือจะไปซ้ำเติมท่านกันแน่ แต่ถึงอย่างไรก็ตามความหนักใจของท่านเหล่านี้ คงจะเทียบไม่ได้กับผู้ที่มีหน้าที่จัดงาน และตระเตรียมงานทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว

ท่านผู้อ่านคงจะถามว่า แล้วผู้จัดทำใจอย่างไร ในเมื่อพบกับเหตุการณ์เช่นนี้ เพราะเป็นงานใหญ่ เตรียมการไว้หมดแล้ว จะมายุติลงกลางคันได้หรือ ผู้จัดก็ขอบอกว่า ขึ้นชื่อว่าทำความดี ที่มีความบริสุทธิ์ใจ ทั้งมั่นใจในงานที่ทำตลอดมาว่า

งานตามรอยพระพุทธบาทนี้ มิใช่งานของเราเอง ถือว่าเป็นงานของพระพุทธศาสนา ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่มีจริง งานที่ทำมาตลอด ๗-๘ ปีมานี้ คงจะพังไปนานแล้ว คงจะไม่เป็นที่ศรัทธาแก่พุทธบริษัททั้งหลาย ตามปกติไม่ว่าไปจัดงานพิธีที่ไหน มักจะต้องเสี่ยงกับอันตราย จะต้องเสี่ยงกับดินฟ้าอากาศเป็นประจำอยู่แล้ว

ครั้นมาถึงวันนี้ที่จะต้องรอมานานถึง ๗ ปีแล้ว ถ้ามันจะมีอะไรก็ให้เป็นไป ยอมทุกอย่างเพื่อชาติบ้านเมือง เพื่อพระพุทธศาสนา และพระมหาษัตริย์ ทั้ง ๓ สถาบันนี้ เรายอมพลีทุกอย่าง แม้ว่าใครจะด่าจะว่าจะนินทาอย่างไรก็ตาม

ฉะนั้น ด้วยอำนาจแห่งคุณพระรัตนตรัย คุณพระสยามเทวาธิราช คุณของพระมหากษัตริย์ทั้งหลาย คุณของบิดามารดาครูบาอาจารย์ จึงช่วยขจัดปัดเป่าอุปสรรคทุกอย่าง แม้กระทั่งฝน ก็เพิ่งจะมาหยุดตกในตอนเช้ามืด คือประมาณตีห้าที่ผ่านมาไม่นานนี่เอง หลังจากตกลงมาตั้งแต่ เมื่อวานตลอดทั้งวันทั้งคืน ท่านก็ยังให้โอกาส ฝนหยุดตกในวันงาน

แต่ที่ประหลาดใจยิ่งไปกว่านั้นอีก ก็คือว่านอกจากจะปลอดโปร่งจากฝนแล้ว ในวันงานยังแคล้วคลาดจากการเสื่อมเสียชื่อเสียงด้วย นั่นก็คือไม่มีผู้สื่อข่าวอยู่เลย พวกเราหลายคนแปลกใจ แม้แต่ "ท่านเจ้าคุณสุวรรณฯ" และ พระต้า(ผู้ประสานงาน) ที่มีความกังวลในเรื่องนี้ ต่างก็พูดกันว่าพวกนี้มันหายไปไหนกันหมดนะ


.....เป็นอันว่า หลังจากพิธีบวงสรวงไปแล้ว เหตุการณ์ภายในก็เงียบสงบไป คลื่นมรสุมทั้งหลายก็บรรเทาเบาบางลง ทั้งนี้คงจะเป็นด้วยอานุภาพสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ที่พวกเราได้ช่วยกันอธิษฐานจิต ในระหว่างที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อบวงสรวงอยู่นั้น

อีกทั้งก็เป็นด้วยพระบารมีของพระบรมบรรพต โดยเฉพาะท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อสมเด็จฯ พวกเราถือว่าท่านเป็นผู้มีคุณแก่วัดท่าซุงเป็นอันมาก การมาจัดงานพิธีครั้งนี้ ถือว่าเป็นการประจวบเหมาะโดยบังเอิญ ที่ได้มีโอกาสมาบูชาพระคุณท่าน ในยามที่มีลมมรสุมพัดผ่าน

พิธีบวงสรวงครั้งนี้ จึงนับเป็นครั้งแรก ณ สถานที่นี้ และการจัดงานที่รอมานาน ๗ ปี ก็ได้ประจวบกับกาลเวลาที่ทางวัด ซึ่งเป็นหมุดเซ็นเตอร์ของประเทศกำลังเผชิญพอดี พิธีกรรม ทั้งหมดที่ทำนี้ จึงมิได้มุ่งหวังเรื่องของโลกธรรม ทั้งหลาย เพราะหลังจากนั้น เหตุการณ์ก็คลายไปจากกระแสข่าวรายวัน

ซึ่งเป็นเรื่องที่ตรงกันข้ามที่สุด คืองานพิธีที่อยุธยา พอทำเสร็จแล้วกลับมีข่าวดังขึ้นสุด ๆ นั่นก็คือเรื่องขุดคุ้ยการทำลายโบราณวัตถุ ส่วนงานพิธีที่กรุงเทพฯ เมื่อเสร็จงานพิธีแล้ว ปรากฏว่าเรื่องที่ดังก็กลับเป็นเงียบสงบไป


.....เป็นอันว่า จะเป็นผลดีหรือไม่ก็ตามที แล้วแต่ท่านผู้อ่านทั้งหลายจะวิเคราะห์ ขอเล่าเรื่องงานพิธีกันต่อไป หลังจากหลวงพ่อทำพิธีบวงสรวง แล้วก็เป็นธรรมเนียมพิธีกรรม คือ การฟ้อนรำถวายมือ ชุด “กฤษฎาภินิหาร” จาก "คณะรวมใจภักดิ์" ซึ่งจะต้องใช้เวลาฝึกซ้อมกันนานพอสมควร ผู้ร่วมพิธีต่างก็ปรบมือให้


.....ผู้ร่ายรำทุกคนถือพานดอกไม้ พร้อมร่ายรำไปตามเสียงเพลงที่ดังเฉพาะบริเวณนั้น ซึ่งพระผู้ควบคุมเสียงพยายามไม่ให้เสียงออกไปรบกวนภายนอก เราทำพิธีกันเฉพาะภายในวัดเท่านั้นเอง

แต่ก็มีชาวบ้านร้านค้าแถวนั้นบ้าง เพราะหลังจากงานแล้ว มีคนมาขอหนังสือที่แจกในงาน บอกว่าอยู่ใกล้วัดมานานแล้ว แต่ยังไม่รู้ประวัติของวัดเลย ไม่นึกว่าจะมีความสำคัญถึงเพียงนี้ นี่เป็นเรื่องที่ชาวบ้านเขาเล่าให้ฟังกันภายหลัง


.....เมื่อรำบวงสรวงชุดแรกจบแล้ว ผู้เขียนจึงได้เริ่ม พิธีถวายพระราชสดุดีเทิดพระเกียรติแด่พระเจ้ากรุงรัตนโกสินทร์ หลังจากเมื่อวานนี้ก็ได้กล่าวถวายแด่ พระเจ้ากรุงศรีอยุธยา ไปแล้ว จึงถือว่าได้ทำครบถ้วนจนถึงสมัยปัจจุบันนี้

แต่คงจะไม่สามารถเล่าต่อไปได้ เพราะคำนวณหน้ากระดาษแล้ว คงจะต้องนำไปเล่าต่อ ในฉบับหน้า ซึ่งจะเป็นตอนสุดท้าย คิดว่าผู้ที่เคยไปร่วมงานคงจะย้อนความทรงจำกันได้ ส่วนที่ไม่ได้ไปร่วมงาน ก็จะทราบรายละเอียดได้ หลังจากจัดงานผ่านมานานถึง ๒ ปี

.....สุดท้ายนี้ หวังว่าท่านผู้อ่านคงจะติดตามกันไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหมดแรงกันไป ทั้งผู้เขียน และผู้อ่าน ส่วนหนังสือรวมเล่ม คงจะต้องรออีกนาน ไม่รู้ว่าจะทำได้เมื่อใด เนื่องจากยังมีข้อเขียนอีกหลายแห่ง จึงยังไม่มีโอกาสที่จะรวมเล่มได้

แต่ก็ยังมีผู้หวังอานิสงส์ “ธรรมทาน” ร่วมทุนกันเรื่อยๆ เช่น พระจำเนียร วัดท่าซุง ๕๐๐ บาท นางสมคิด, ปียานันท์ นาคพันธ์ ๑๐๐ บาท จึงขออนุโมทนาไว้ ณ โอกาสนี้ด้วย..สวัสดี

(โปรดติดตามตอน "พิธีถวายพระราชสดุดี" ต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 15/9/17 at 06:40

[ ตอนที่ 9 ]

(29 กันยายน 2560)

พิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติ

แด่พระเจ้ากรุงรัตนโกสินทร์



.....ตอนนี้ขอกลับมาเล่าเหตุการณ์ต่อไป คือเมื่อ วันที่ ๒๓ พ.ค. ๒๕๔๒ หลังจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อบวงสรวงจบแล้ว จึงได้มีการฟ้อนรำบวงสรวงชุด กฤษฎาภินิหาร เพื่อถวายเป็นพุทธบูชา จากนั้นจึงกล่าวต่อไปว่า..

“...ตามที่ได้กล่าวถวายราชสดุดีแด่ พระเจ้ากรุงศรีอยุธยา ไปแล้วเมื่อวานนี้ว่าการเดินทางมาในวันนี้ นอกจากทำพิธีกราบไหว้ภูเขาทองแล้ว ก็จะทำ พิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติ แด่พระเจ้ากรุงรัตนโกสินทร์ อีกด้วย

เพราะการจัดงานครั้งก่อนๆ พวกเราก็ได้ทำพิธีนี้ เพื่อเป็นการเฉลิมพระเกียรติแด่พระพรหมโพธิสัตว์พระองค์หนึ่ง ที่ได้รับอาสาจาก ท้าวผกาพรหม ลงมาตามมโนปณิธานตามที่ท่าน เคยกล่าวไว้ว่า...

“...พ่อเห็นว่าชีวิตไม่สำคัญ ความสำคัญมีอยู่อย่างเดียว คือว่าทำอย่างไร...เราจะทำให้ไทย เป็นไทตลอดไป...!”


(สมัยนั้น พระอาจารย์สิงห์ และ พระมหาปรีชา ได้มาร่วมพิธีด้วย)

ฉะนั้น นับตั้งแต่สมัยพุทธกาลจากชาติ ที่เป็น พระเจ้าปเสนทิโกศล แล้วก็มาเป็น พระเจ้ามังรายนราช และ พระเจ้าตวันอธิราช จนมาถึง พระเจ้าพรหมมหาราช และ พระเจ้ารามราช จนถึงที่พระองค์ได้ทรงอุบัติขึ้นในแผ่นดินสุโขทัย และสมัยกรุงศรีอยุธยา พวกเราก็ได้เดินทางไปกราบไหว้แผ่นดินพ่อและแม่กันมาแล้ว

ครั้นถึงสมัยรัตนโกสินทร์นี้ พวกเราก็ติดตามท่านมาอีก เพราะคราวเสียกรุงให้พม่าเป็นครั้งที่ ๒ ท่านก็ได้เป็นขุนดาบคู่พระทัยของ พระเจ้าตาก ในตอนนี้ท่านผู้เฒ่าเล่าว่า...

“..อยุธยาเราแตกครั้งหลังเพราะอะไร เพราะคนไทยเราแตกความสามัคคี ไม่รักความเป็นไท คล้ายๆ กับคนไทยใกล้ๆ สมัยปัจจุบันที่ชาวบ้านเขาไม่รู้จักว่า “รัฐธรรมนูญ” เป็นยังไงก็ร้องเรียกรัฐธรรมนูญ

ชาวบ้านเขารังเกียจ สมาชิกสภาผู้แทนราษฏร เพราะมาเคี่ยวเข็ญเขา เข้าไปแล้วไม่ได้เป็นผู้แทนจริงๆ ไปกอบโกยอำนาจ กอบโกยทรัพย์สิน ทำให้เขาเสียหายมาก

คนที่อยากจะเป็นผู้แทนก็ให้คำมั่นสัญญากับบรรดาประชาชนไว้ แต่เวลาเข้าไปในสภาแล้ว ก็อยากเป็นรัฐบาล แทนที่จะเข้าไปควบคุมรัฐบาล กลับอยากไปเป็นรัฐบาลเสียเอง การเมืองของประเทศใดก็ตาม ที่ยังมีพรรคการเมืองอยู่ เราก็ยังไม่เรียก “ประชาธิปไตย” ถ้าเป็นพรรคเป็นกลุ่ม เขาเรียก “คณาธิปไตย” แต่อย่างไหนจะดีไม่ดีไม่ขอวิจารณ์...”

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม พระเจ้าแผ่นดินสมัยนั้น พระองค์ทำเพื่อความสุขของประชาราษฎร์จริงๆ ยอมเสียสละความสุขส่วนพระองค์ คือเมื่อพระเจ้าตากสินตั้งกรุงธนบุรีเป็นเมืองหลวงแล้ว พระองค์ก็ได้ตกลงเป็นการภายใน มอบราชสมบัติให้ขุนดาบคู่พระทัยไปครองแทน แล้วแกล้งทำเป็นสติฟั่นเฟือน เพื่อเป็นกลอุบาย จากหนี้สินของชาวจีน แล้วไปเจริญสมณธรรมอยู่ในถ้ำ จนสิ้นพระชนม์ที่นครศรีธรรมราช


(เจ้าหน้าที่เดินแจกเนื้อร้องเพลงปลุกใจรักชาติ)

จึงขอให้พวกเราชาวไทย จงได้รำลึกถึง พระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ที่ได้ทรงสละ ความเป็นใหญ่ในแผ่นดิน เพื่อให้พระสหายได้นำชาติพ้นภัยต่อไป ถึงแม้จะเป็นที่เสื่อมเสียพระเกียรติคุณก็ตาม แต่เพื่อความอยู่รอดของประเทศเป็นสำคัญ จึงทรงเสียสละทุกอย่าง แม้แต่ชื่อเสียงของพระองค์

ฉะนั้น คนไทยที่เคยร่วมสมัยกันมาแต่ปางก่อน ยังมิเคยลืมเหตุการณ์ในครั้งนั้น การเกิดมาชาตินี้ อย่าให้เสียชาติเกิด ขอพวกเราทุกคนจงยืนขึ้น เพื่อแสดงความกตัญญูรู้คุณ น้อมระลึกถึงวีรกรรมคุณความดีอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ อันยากนักที่บุคคลในโลกนี้จะกระทำได้ จงช่วยกันร้องเพลงนี้เพื่อสรรเสริญพระบารมี แด่ พระเจ้ากรุงธนบุรี ณ บัดนี้เถิด...”


(คณะพุฒตาน หรือ "คณะจเร" ออกมาร้องนำเพลงปลุกใจ)


ครั้นสิ้นเสียงบรรยายเสียงเพลงปลุกใจ “ทหารเสือพระเจ้าตาก” ก็ดังขึ้น คณะพุฒตาล หลายคนแต่งชุดราชปะแตนออกมายืนร้องเพลง นำที่ด้านหน้าโต๊ะบวงสรวง ทุกคนที่ได้รับเนื้อร้องไปแล้ว ต่างก็ลุกขึ้นยืนร้องตามไปด้วยว่า....

“...ชาติเสือเชื้อชาติไทยอดทน สู้ทุกคนนะ ลูกแม่ไทย ขี้ข้าเขา เขาทำกับไทยอย่างกับควายไถนา ทหารเสือพระเจ้าตากรักชาติแรงกล้า พ่อกูสั่งสอนให้ฆ่า แม้นใครมาบุกรุกไทย...”

รวมความว่า แผ่นดินกรุงรัตนโกสินทร์ และพระบรมราชจักรีวงศ์ที่ได้อุบัติขึ้นนี้ ก็ด้วยพระบารมีแห่งพระเจ้ากรุงธนบุรีผู้เสียสละ โดย พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ก็ได้เสด็จเถลิงถวัลยราชสมบัติเป็นรัชกาลที่ ๑ แห่ง กรุงรัตนโกสินทร์ แล้วสถาปนากรุงเทพมหานครเป็นเมืองหลวง เมื่อปีพุทธศักราช ๒๓๒๕ ณ โอกาสนี้ จึงขอให้ทุกท่านร้องเพลงนี้ เพื่อเป็นการเฉลิมพระเกียรติแด่พระองค์ผู้ทรงเป็นพระปฐมบรมราชจักรีวงศ์...

“...แผ่นดินไทยลุกเป็นไฟ เพราะใครมารุกราน จะครอบครองโดนรังควาน คอยผลาญบ้าน เมือง ผู้คนทุกชีวิตที่สิ้นไป ต่างไว้ต้านทรชน สู้จนสุดกำลัง ฝากชีพฝังพสุธา ดั่งฟ้ามาโปรด แผ่ร่มบุญคุ้มภัย เอกราช ของชาติไทย ข้าภูมิใจทุกครา จากฟ้ามาสู่กู้บ้านเมืองล้ำค่า สมเด็จพระพุทธยอดฟ้า สร้างรัตน โกสินทร์มา ดุจสวรรค์อันอำไพ...”

แหม...เสียงพวกเราร้องเพลง “สงครามเก้าทัพ” ฟังแล้วเสียงหนักแน่นและมั่นคง ทุกคนร้องออกมาด้วยความปลื้มปีติยินดี แม้กระทั่งบัดนี้ เสียงเนื้อร้องและทำนอง ยังดังก้องอยู่ในโสตประสาทมิลืมเลือน...

“...สดุดีพระปรีชาชาญ ด้วยพระบุญญาธิการ...แผ่ไพศาลพระบารมี..”

(โปรดติดตามตอน "พิธีถวายพระราชสดุดี" ต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 22/9/17 at 05:08

[ ตอนที่ 10 ]

(6 ตุลาคม 2560)

พิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติ

แด่พระเจ้ากรุงรัตนโกสินทร์ (ต่อ)



(คุณอนันต์, คุณแสงเดือน และคณะ แต่งชุดไทยรัตนโกสินทร์ ร่วมร้องเพลงปลุกใจด้วย)


.....เป็นอันว่า นับตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา จนถึงบัดนี้เป็นเวลา ๒๑๗ ปีแล้ว ชาวไทยภายใต้ พระบรมโพธิสมภารแห่งพระมหากษัตริยาธิราชเจ้า ก็อยู่กันอย่างสันติและมีความผาสุขสืบมา การรักษาอธิปไตยที่พวกเราหวงแหนไว้ มิยอมเสียแผ่นดินให้ใครอีก

นับตั้งแต่เสียเมืองโยนกให้ขอม และต้องยอมเป็นทาสขอมในสมัยกรุงสุโขทัย จนถึงสมัยกรุงศรีอยุธยาเราก็เสีย ให้แก่พม่า เมื่อปี ๒๓๑๐ เพียงแค่ ๑๕ ปีเท่านั้น ที่ชาวไทยสูญเสียเอกราชไป แล้วก็ช่วยกันกู้ชาติกลับคืนสู่อิสรภาพตามเดิม

ทั้งนี้ ด้วยอาศัยพระบารมีแห่งพระโพธิสัตว์เจ้า ตามคำอาราธนาจาก "ท้าวผกาพรหม" เพื่อลงมากอบกู้เอกราชกลับคืนมาเกือบทุกครั้ง

ฉะนั้นพวกเราลูกหลานไทย ผู้รู้ซึ้งถึงพระมหากรุณาธิคุณที่มิอาจจะทดแทนได้หมด แต่ก็ได้อดทนเดินทางไปกราบไหว้พระคุณความดีของท่านทั่วทั้งแผ่นดิน นับตั้งแต่พระองค์เสวยพระชาติในแผ่นดินโยนกนครเชียงแสน พวกข้าพระบาทก็ได้ไปประกาศพระเกียรติคุณกันมาแล้ว

ครั้นมาถึงกรุงสุโขทัยเป็นราชธานี พระองค์ก็ทรงอุบัติมาเป็น พระร่วงโรจนฤทธิ์ ผู้มีวาจาสิทธิ์ พ่อขุนศรีเมืองมาน ผู้ประสานคนไทยไปถึงภาคใต้ ลูกหลานทั้งหลายก็ได้ไปจัดงานเทิดพระเกียรติกันมาเมื่อปีที่แล้ว (๒๕๔๑)

จนถึงปีนี้อันเป็นปีสุดท้าย และแผ่นดินสุดท้ายของพระองค์ ผู้ทรงเป็นพระราชบิดาของคนไทยทั้งชาติ พวกเราก็ตามมาถึงมาตุภูมิ คือแผ่นดินเกิดของพระองค์ ซึ่งในรัชสมัยนี้หน่อเนื้อพระบรมพงศ์โพธิสัตว์ก็ได้อุบัติมากกว่าสมัยใด ๆ

เพราะสมัยกรุงศรีอยุธยาเจริญรุ่งเรืองนาน ถึง ๔๑๗ ปี ในครั้งนี้พระพรหมโพธิสัตว์จึงได้อุบัติในแผ่นดินนี้ถึง ๖ สมัยด้วยกัน ตามที่กล่าวไปแล้วเมื่อวานนี้ แต่วันนี้จะขอสรุปไว้ เป็นการปิดท้ายงานตามรอยพ่อทั่วทั้งแผ่นดิน คือ

๑. สมัยขุนหลวงพะงั่ว
๒. เศรษฐีอำไพ
๓. ขุนแผน (เจ้าพระยากาญจนบุรี)
๔. สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ
๕. สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ์ และ
๖. เจ้าพระยาโกษาเหล็ก

พระราชภารกิจที่ทรงรับอาสาลงมาช่วย ชาติบ้านเมืองในคราวยุคเข็ญนั้น พระองค์ก็ได้ใช้ความกล้าหาญ ความเสียสละ ทรงปลูกจิตสำนึกให้คนไทยรักชาติ รักความสามัคคี และทรงสร้างความเจริญรุ่งเรือง ทรงปกป้องขอบขัณฑสีมา ให้ไพร่ฟ้าได้อยู่เย็นเป็นสุข ปลอดภัยจากข้าศึกมารุกราน ทรงอุปถัมภ์บำรุงพระพุทธศาสนา สั่งสอนลูกหลานไทยให้มีศีลธรรม เพื่อรักษาจารีตประเพณีอันดีงามไว้

ฉะนั้น เพื่อความตั้งมั่นแห่งชาติ พระศาสนา และพระมหากษัตริย์ ตลอดถึงปวงชนชาวไทย นับตั้งแต่พระองค์ทรงสร้างชาติสร้างแผ่นดินมา ได้ถอยร่นเมืองหลวงลงมาจากทางเหนือเรื่อยๆ จนสุดลุ่มน้ำเจ้าพระยา พอที่จะดำรงพระพุทธศาสนาให้ครบถ้วน ๕,๐๐๐ ปี และเพื่อเป็นการสร้างสมพระโพธิญาณ โดยมีผู้อาสาติดตามร่วมสร้างบารมีกันมากมาย

ท่านสัมพเกษีพรหมโพธิสัตว์พระองค์นี้ ก็ได้อุบัติมาในสมัยรัตนโกสินทร์อีก ๓ ชาติ ซึ่งถือว่าเป็นแผ่นดินสุดท้ายของพระองค์ก็ว่าได้ จึงขอให้ทุกท่านร้องเพลง รัตนโกสินทร์ เพื่อเป็นอนุสรณ์แห่งแผ่นดินนี้เถิด

เมื่อเสียงเพลงนี้ดังขึ้น ทุกคนลุกยืนขึ้นร้องเพลงด้วยความภาคภูมิใจ ถือว่าเป็นเกียรติประวัติชีวิตของตนเอง ที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย เสียงเพลงทุกคนฟังแล้วพาให้เคลิบเคลิ้มไปกับเนื้อร้องและทำนอง ที่มีความหมายลึกซึ้งและ หวานเย็นปนเศร้าเคล้าน้ำตาชวนให้ถวิลหาว่า...

“...รัตนโกสินทร์..คือแผ่นดินที่หล่อหลอม หัวใจ ร้อยความรักรวมผู้คนมากมาย อาศัยอยู่ ร่วมชายคา เชื้อชาติไหนก็พี่น้อง ล้วนพวกพ้องคล้องเกี่ยวนานเนิ่นมา ทุกชีวิตมีสุขใจใต้ฟ้า ใต้ บารมีจักรีวงศ์

และมีความรักของเราเกิดขึ้น จากดวงใจสองดวงที่ซื่อตรง บนแผ่นดินความรัก ด้วย ศรัทธาที่มั่นคง รักยั่งยืนยงตลอดไป ขอแค่มี เธอกับฉัน และมีรักที่ผูกพันหัวใจ ก็สุขแล้วบน แผ่นดินกว้างไกล แห่งรัตนโกสินทร์...”

นอกจากจะช่วยพระสหาย คือ พระเจ้าตากสิน ซึ่งหวังพุทธภูมิมาด้วยกันแล้ว ดังที่ท่านเล่าไว้ว่า ในสมัยพุทธกาลพระเจ้าตากสินได้เกิดเป็น พันธุละเสนาบดี ผู้เป็นพระสหายกับ พระเจ้าปเสนธิโกศล กันมาก่อน

จนถึงสมัยนี้ ท่านทั้งสองก็ยังมาเป็นพระสหายกันอีก ได้ร่วมศึกสงครามกับพม่ามาอย่างโชกโชน แต่ด้วยชะตากรรมของประเทศใน คราวนั้น..หนักมาก ถ้าไม่อาศัยการรวมกำลังพระบารมีแห่งพระโพธิสัตว์ทั้งสองช่วยกัน กอบกู้ไว้ ป่านนี้เราไม่รู้ว่าจะซุกหัวนอนกันที่ไหน

ฉะนั้น คณะตามรอยพระพุทธบาท จึง ได้เดินทางไปประกาศพระเกียรติคุณ เพื่อปลุกจิตให้คนไทยได้รำลึกถึงวีรกรรมของพระองค์ทุกชาติทุกสมัย จนมาถึงสมัยรัตนโกสินทร์นี้ พระองค์ก็ได้ลาพุทธภูมิไปแล้ว ถือเป็นชาติสุดท้ายของท่าน

และจัดงานพิธีสุดท้ายในวันนี้ ณ อาณาจักรนี้ เพื่ออานิสงส์แห่งภพสุดท้ายเช่นเดียวกับท่าน จึงขอให้พวกเราร้องเพลงนี้ เพื่อเป็นการฉลองความสำเร็จของ คณะตามรอยพระพุทธบาท ที่ได้ก่อตั้งมาได้ครบ ๗ ปี และก็จะส่งท้ายกันในวันนี้แล้ว

(ขณะที่กำลังเขียนอยู่นี้ ปรากฏยังจบไม่ได้เสียแล้ว เพราะจะต้องไปสร้าง พระจุฬามณี ที่ศรีสัชนาลัยต่ออีก ๓ ปี ในปี ๒๕๔๕ จะจบงานนี้แน่นอน)

ต่อจากนั้น จึงได้เปิดเพลง “ธรรมเป็นอำนาจ” อันเป็นเพลงที่มีความหมายสำหรับการ ตามรอยพระบาท ซึ่งต่อไปจะเป็นเพลงประจำของพวกเราตลอดไป...

“ธรรมะคือคุณากร คำสอนของพุทธองค์ผองเราชาวไทย ใต้ร่มพุทธศาสนา ตามรอยพระ บาทศาสดาสูงส่ง พระพุทธศาสน์คู่ชาติไทยยั่งยืน ยง อยู่ดำรงคงผูกพัน

หลักธรรมเลิศล้ำอมตะ พึงละโลภโมโท สัน เมตตาปรานีกันและกัน ยึดถือมั่นสุขสันต์ สวัสดี จงถือธรรมเป็นอำนาจ ห่างชาติชั่วร้ายราศี สาธุ...!”


.....ครั้นเพลงนำของชาวคณะตามรอยพระพุทธบาทจบแล้ว จึงได้เชิญ คณะรวมใจภักดิ์ ออกมาฟ้อนรำ เพื่อเป็นการฉลองสมโภชกันในชุด รำอวยพร ๔ ภาค ซึ่งแต่ละคนจะแต่งกายชุดไทยประจำภาค เช่น ภาคเหนือ ภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคกลาง เป็นต้น ซึ่งมีความ สวยสดงดงามแตกต่างกัน

ถึงแม้ “คณะตามรอยพระพุทธบาท” จะหมดภาระหน้าที่จากการฟื้นฟูรอยพระพุทธ บาท และพระบรมธาตุเจดีย์ ได้ช่วยปฏิสังขรณ์ทุกสถานที่ พร้อมทั้งรณรงค์วัฒนธรรมไทยด้วยการแต่งกายย้อนยุค ปลุกจิตสำนึกให้หวลคิดถึงความเป็นไทย

ด้วยการจัดงานพิธีฉลองชัย เป็นการ “ตัดไม้ข่มนาม” เพื่อแก้เคล็ดแก่ดวงชะตาของประเทศ ให้ผ่านพ้นจากภัยพิบัติทั้งปวง จึงได้จัดกิจกรรมนี้ พร้อมทั้งได้มีโอกาสได้รู้จักกับลูกหลานของหลวงพ่อทั่วทุกภาคของประเทศ จนกระทั่งได้มาสรุปเอาที่เมืองหลวง ณ สถานที่แห่งนี้แล้ว

ฉะนั้น ความสำเร็จ ความปลอดภัย ความสามัคคี ทั้งผู้ร่วมงานและคณะเจ้าภาพจัดเลี้ยงอาหาร จัดสถานที่ ช่วยจัดรถ จัดทำบายศรี และเครื่องสักการบูชาทั้งหลาย ตลอดถึงเจ้าหน้าที่ผู้ช่วยเหลืองานทุก ๆ ท่าน

นับตั้งแต่เริ่มปีแรกได้จัดงานที่ วัดพระบาทสี่รอย ก็ได้ทอดกฐินเพื่อบูรณะ พระวิหารครอบรอยพระพุทธบาท ปีต่อมา ๒๕๓๗ ก็ได้ ไปจัดงานที่ภาคใต้ ได้ร่วมกันสร้างห้องส้วมและ พระพุทธรูปยืน “ปางประทับรอยพระพุทธบาท” พร้อมทั้งอัญเชิญรูปหล่อ หลวงพ่อและหลวงปู่ปาน ไปที่ วิหารน้ำน้อย อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา แล้วได้ไปบูรณะ พระมหาธาตุเจดีย์ ที่นครศรีธรรมราช

ภาคเหนือ ปี ๒๕๓๖ ร่วมบูรณะ “พระวิหารครอบพระพุทธบาท ๔ รอย” จ.เชียงใหม่



(ในภาพจะเห็นทางวัดกำลังรื้อกระเบื้องหลังคา)



ภาคใต้ ปี ๒๕๓๗ บูรณะ “พระวิหารน้ำน้อย” จ.สงขลา และบูรณะ “พระธาตุนครศรีธรรมราช”



ภาคอีสาน ปี ๒๕๓๘ บูรณะพระธาตุพนม และภาคกลาง บูรณะพระบาทสระบุรี

ครั้นถึงปี ๒๕๓๘ ก็ได้ไปสร้างห้องส้วม และอัญเชิญพระพุทธรูปไปที่ วัดพระบาทภูสิงห์ จ.ศรีสะเกษ แล้วไปบูรณะ พระธาตุพนม จ.นครพนม และ พระธาตุเชิงชุม จ.สกลนคร

ในปีเดียวกันก็ได้ไปบูรณะมณฑป วัดพระพุทธบาท และ วัดพระพุทธฉาย จ.สระบุรี จนถึงปี ๒๕๓๙ ก็ได้จัดงานรวมภาคที่ วัดพระ แท่นดงรัง จ.กาญจนบุรี และงาน “ในหลวง ร.๙” ทรงครองราชย์ครบ ๕๐ ปี ณ วัดท่าซุง

ต่อมานับตั้งแต่ปี ๒๕๔๐ ก็ได้จัด งานพิธีตัดไม้ข่มนาม ขึ้นที่อาณาจักร เชียงแสน หริภุญชัย สุวรรณภูมิ สุโขทัย และ อยุธยา ตามลำดับ ซึ่งเป็นจังหวะที่เศรษฐกิจของประเทศทรุดตัวลงพอดี

นอกจากนี้แล้ว ยังได้เดินทางไปกราบไหว้สถานที่สำคัญยังประเทศต่างๆ อีก เช่นประเทศ ลังกา อินเดีย พม่า อินโดนีเซีย จีน ลาว เขมร เป็นต้น งานพิธีทั้งหมดนับตั้งแต่ต้น จนกระทั่งมาสรุป ณ บรมบรรพต แห่งนี้ ซึ่งก็ได้จัดรวมตัวกันโดย “คณะตามรอยพระพุทธบาท”

แต่ถึงแม้จะเลิกงานแล้ว คณะศิษย์หลวงพ่อพระราชพรหมยาน ก็ยั่งยืนอยู่ตลอดไป ซึ่งผลงานตามที่กล่าวมาแล้วโดยย่อนั้น พวกเราได้ทำกันด้วยความรัก เพื่อสมานสามัคคีในกลุ่ม ลูกศิษย์ของหลวงพ่อ ที่ได้ทำความรู้จักกันและจัดกิจกรรมนี้ทั่วทั้งประเทศ

อีกทั้งได้ร่วมกันอนุรักษ์ประเพณีที่ครูบาอาจารย์กระทำมา เพื่อเป็นประโยชน์แก่ชาติ พระศาสนา และพระมหากษัตริย์ ตลอดถึงปวงชนชาวไทย ให้มีความร่มเย็นเป็นสุข หวังที่จะสืบต่ออายุพระพุทธศาสนาให้วัฒนาถาวรตลอดไปจนครบถ้วน ๕,๐๐๐ ปี

โดยได้ร่วมเสียสละทรัพย์สินสิ่งของ เพื่อเป็นการบูรณะปฏิสังขรณ์อันเป็นสถานที่สำคัญ และเป็นสถานที่พระพุทธเจ้าเสด็จมา ณ แหลมทอง ถิ่นของไทยนี้ ถ้ารวมเป็นเงินโดยประมาณ ๑๐ ล้านบาท นับเป็นเวลา ๗ ปี ตามที่กล่าวมานี้

อนึ่ง ถ้าดูตามที่ประมวลรูปภาพมานี้ จะสังเกตได้ว่าในขณะที่จัดงานตามรอยพระพุทธบาทนั้น จะเป็นจังหวะที่มีการบูรณะปฏิสังขรณ์พอดี โดยที่เราไม่ทราบกันก่อน ดังจะเห็นได้ว่านับตั้งแต่ภาคเหนือ ภาคใต้ ภาคอีสาน และภาคกลาง จะเห็นรูปภาพมีไม้นั่งร้านตั้งอยู่รายรอบ

ภาพนี้มิใช่มีได้เห็นกันง่าย ๆ ถ้าเป็นสถานที่คู่บ้านคู่เมืองมานาน เพราะเป็นการบอกเหตุถึงการซ่อมแซม ความจริงเป็นโอกาสที่หายากมาก เนื่องจากแค่ไปไหว้ก็ได้บุญมากมายอยู่แล้ว และถ้าเราตั้งใจจะไปซ่อมจริงๆ ก็ไม่รู้เมื่อไร เพราะการบูรณะในแต่ละคราว จะต้องใช้งบประมาณจำนวนมหาศาล และจะต้องได้รับอนุญาตจากกรมศิลปากรเสียก่อน

ฉะนั้น ด้วยเจตนาที่เป็นบุญอันยิ่งใหญ่ ที่พวกเราตั้งใจเพื่อเผยแผ่พระเกียรติคุณอันไพศาลขององค์สมเด็จพระพิชิตมาร และพระคุณของครูบาอาจารย์ เหล่าเทพยดาอารักษ์ทั้งหลาย จึงดลบันดาลให้มีการบูรณะสถานที่สำคัญ ครบทุกภาคของประเทศ เพื่ออานิสงส์บุญราศรีของผู้ที่มุ่งคุณงามความดีถึงที่สุดในพุทธศาสนา

ทั้งนี้ คงจะมีเหตุแห่งผลบุญอันมหาศาลนั่นเอง เพราะเรื่องการที่เกิดมาแล้ว มีชีวิตอยู่ได้ทันการสร้างก็ดี หรือได้ทันการซ่อมแซมก็ดี มิใช่เรื่องที่เกิดขึ้นง่าย ถ้ามิใช่อานุภาพแห่งบุญบันดาล เราคงจะพบโอกาสได้ยากมาก อาจจะต้องใช้เวลาเกิดอีกหลายแสนชาติ ถึงจะได้มี โอกาสทำได้ครบถ้วนเช่นนี้

อีกประการหนึ่ง นอกจากซ่อมพระธาตุแล้ว พวกเราก็ยังมีการสร้างพระพุทธรูปครบถ้วนทุกสมัยอีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นสมัยเชียงแสน อู่ทอง สุโขทัย ลพบุรี เป็นต้น โดยเฉพาะครบถ้วนทุก อิริยาบถ คือ ยืน เดิน นั่ง นอน ได้แก่พระพุทธรูปประทับนั่ง ประทับยืน ประทับนอน (ปรินิพพาน)และเดิน นั่นก็คือ “ปางประทับรอยพระบาท” ซึ่งจะเททองเป็นองค์แรกของโลก ณ ศรีสัชนาลัย

อันเป็นความหมายอย่างลึกซึ้ง และเป็นสิริมงคลแก่ตนเอง ที่ได้สร้างเพื่ออานิสงส์ในการเดินเข้าสู่พระนิพพาน จะด้วยกำลังของพระโพธิญาณ พระปัจเจกโพธิญาณ พระอัครสาวก และ พระสาวกทั้งหลายก็ตาม เหมือนกับปูหนทางให้ก้าวสู่มรรคผลของตนเองได้อย่างง่ายดาย

ทั้งนี้ ด้วยอานุภาพแห่งบุญอันยิ่งใหญ่ เพราะอาศัยเส้นทางที่พระองค์ได้ทรงดำเนินมาแล้ว จึงเป็นเสมือนประทีปแก้วส่องทาง ให้พวกเราได้เดินตามอย่างไม่ผิดทางแน่นอน การพบหนทางอันประเสริฐในชาตินี้ ย่อมบังเกิดมีแก่ผู้ถวายการบูชาแล้วด้วยดี

(โปรดติดตามตอน "พิธีถวายพระราชสดุดี" ต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 29/9/17 at 04:42

[ ตอนที่ 11 ]

(13 ตุลาคม 2560)

พิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติ

แด่พระเจ้ากรุงรัตนโกสินทร์ (ต่อ)


.....เมื่อตอนที่แล้วได้บรรยายมาอย่างละเอียดเช่นนี้ ขอท่านผู้อ่านอย่าเข้าใจว่าเพื่ออวดกัน เพราะนั่นเป็นเรื่องของกิเลส แต่การทำความดีจะต้องมีจิตเข้าถึงความดีซึ่งกันและกัน เพราะในชีวิตก็ไม่เคยพบเหตุการณ์เช่นนี้ จึงได้นำมาเล่าสู่กันฟังด้วยความแปลกใจว่า ทำไมถึงได้บังเอิญอย่างนี้ แล้วก็ทำไมลงตัวพอดีไปหมดทุกแห่ง

คำว่าพบโดย “บังเอิญ” และ “ลงตัวพอดี” นั้น หมายถึงผู้เขียนไม่มีความรู้พิเศษล่วงหน้า ว่าที่ไหนเขาจะมีการบูรณะบ้าง เพราะมีแต่ความรู้แค่บนหน้ากระดาษเท่านั้น นี่มิใช่ถ่อมตัวนะ ขอพูดกันจริง ๆ ใครจะมาถามเรื่องอดีตหรืออนาคต นี่ไม่รู้จริง ๆ รู้แต่เรื่องปัจจุบันเท่านั้น

(และมีบางท่านที่มีความเคารพนับถือกัน บางทีก็รู้จักกันมานาน บางคนก็เพิ่งจะเข้ามาใหม่ บางครั้งก็มาร่วมทำบุญด้วย บอกว่าขอเห็นธรรมตามที่เห็นแล้วด้วยนั้น ผู้เขียนอายจังเลย เพราะรู้ตัวดีว่า เรายังไม่ได้อะไรเลย เพียงเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นเอง จึงบอกไปว่าขอให้เห็นตามที่หลวงพ่อเห็นก็แล้วกันนะ เพราะไม่ผิดอย่างแน่นอน

แต่มีบางรายเรียกว่า “อาจารย์” ตัวเอง ฟังแล้วก็แทบจะอานเหมือนกัน จึงบอกว่าขอให้เรียกธรรมดาว่า “หลวงพี่” ก็แล้วกัน มันมีความสนิทสนมเป็นกันเองดีกว่า แล้วก็ยังไม่อยากจะตั้งตัวเป็นครูของใคร ต้องขอโทษด้วยนะ ที่อาจจะไปกระเทือนใครเข้า ไม่มีเจตนาอื่นใด เพราะความจริงก็คือความจริง)

นั่นก็เป็นเรื่องที่ผ่านมานานหลายปีแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยสรุปนำมาประมวลกัน แต่ท่านผู้อ่านอย่าคิดว่าหมดแล้วนะ นี่เป็นแค่บูรณะในแต่ละภาคใหญ่ ๆ ที่สำคัญเท่านั้น ยังมีภาคย่อยของแต่ละภาคอีก ซึ่งจะประมวลทั้งหมด อีกครั้งหนึ่ง หลังจากจบงานปี ๒๕๔๕ ไปแล้ว ถือว่าเป็นการประมวลทั่ว “ชมพูทวีป” เลย ไม่ใช่ “รวมภาค” เฉพาะในประเทศไทยเท่านั้น

ส่วนที่ประมวลในงานครั้งนี้ ถือว่าเป็นงานภายในประเทศก่อน ตอนนี้ขอเล่าเหตุการณ์ที่ผ่านมา ณ วัดสระเกศฯ ต่อไปว่า ผู้จัดได้กล่าวขอให้พวกเราร่วมกันเฉลิมฉลองความสำเร็จในครั้งนี้ เหมือนอย่างที่ชาวสวรรค์ชั้นฟ้า เขาบันเทิงเริงใจกัน ที่เรียกว่า เทพบันเทิง นั่นเอง


ทุกคนก็ได้ออกมาร่ายรำกัน แล้วแต่ใครจะประดิษฐ์ท่ารำเอาเอง ถือว่าเป็นการฟ้อนถวายเป็นพุทธบูชา คงไม่มีใครบ้าที่คิดว่า “ผี” มาแอบ แฝงคนรำดอกนะ พวกผีด้วยกันจึงพูดเช่นนั้น

เป็นอันว่า เทพธิดาทั้งหลายบันเทิงผ่าน ไปแล้ว ต่อจากนั้นก็จึงได้กล่าวถวายราชสดุดีว่า..

“..การตามรอยพระพุทธบาท นอกจากจะตามรอยพระพุทธเจ้าแล้ว เราก็ยังตามครูบาอาจารย์ ถือเป็นการตามรอยท่านพ่อท่านแม่ และตามรอย ท่านครูบาเจ้าศรีวิชัย อีกด้วย

เพื่ออานิสงส์ครั้งนี้ จะได้ช่วยให้เราเดินเข้าสู่มรรคผลนิพพาน อันเป็นหนทางที่บริสุทธิ์บริบูรณ์ ที่กุลบุตรกุลธิดาทั้งหลายต่างมาเกิดในชาตินี้ ก็หวังที่จะทำกิจในพระพุทธศาสนาให้จบสิ้นไป

จึงขอขอบคุณและอวยชัยให้ผู้ร่วมงานทุกท่าน ผู้เป็นเหล่ากอของ พระสัมพเกษีโพธิสัตว์ จงได้กำจัดกิเลสให้มลายสิ้นทั้งอินทรีย์นี้ ขอให้พวกเราได้รำวงเพื่อเป็นการฉลองไว้ล่วงหน้า ขอเชิญชาวฟ้าทั้งหลาย จงมาเป็นสักขีพยาน ณ กาลบัดนี้เถิด...”

ครั้นแล้วเสียงเพลง “รำวงชาวฟ้า” ก็ดังขึ้น คราวนี้รู้สึกทุกคนออกมารำกันอย่างมากมายหลายคนสนุกสนานรื่นเริง ลืมความเศร้าความทุกข์ความอาลัยไว้ชั่วคราว...

(โปรดติดตามตอนต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 6/10/17 at 05:47

[ ตอนที่ 12 ]

(20 ตุลาคม 2560)

พิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติ

แด่พระเจ้ากรุงรัตนโกสินทร์ (จบ)


.....ผู้จัดก็กล่าวต่อไปว่า “ผลงานที่สำเร็จแต่ละครั้ง นอกจากพระพุทธานุภาพ ธัมมานุภาพ สังฆานุภาพ พรหมเทวานุภาพ และพระสยามเทวาธิราชเจ้าทั้งหลาย ขอให้พวกเราจงร้องเพลงนี้ เพื่อถวายแด่พระบารมีปกเกล้าทั้งหลาย ตลอดถึงพระบรมจักรีวงศ์ทุกพระองค์ เพื่อขอให้ทรงคุ้มครองป้องกันภยันตรายทั้งหลาย”

“พระบารมีปกเกล้าชาวไทยในกรุณา ร่มเย็นเช่นสายพระพิรุณ พระกรุณาธิคุณล้นค่า พระราชกิจเพื่อไทยประชา ข้าวรพุทธเจ้าภูมิใจ

อ่า..องค์พระจงเกษมสำราญ พระบุญญาธิการสด ใส พระเกียรติยศจงปรากฏเกริกไกร เป็นหลักไทยยิ่งใหญ่ไชโย..ไทยร่วมใจ..(ไชโย)..ถวายพระพรทรง..อมร..(ไชโย)..อมตะคู่ไผทของชาวประชา”


แหม..เสียงไชโย..! ดังลั่นแต่ก็ไม่สนั่น เป็นที่รบกวนใคร คงดังก้องอยู่ในหัวใจคนไทย ผู้รักชาติรักแผ่นดิน ด้วยเพลง พระบารมีปกเกล้า จบไปแล้ว ผู้จัดก็กล่าวต่อไปอีกว่า...

“วันนี้วันดี..เป็นวันที่มีความสุขที่สุด คือจะได้พ้นจากภาระหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบมานานถึง ๗ ปีเต็ม จะต้องเสี่ยงภัยเสี่ยงอันตรายทุกอย่าง เสี่ยงต่อคำติฉินนินทา แต่ก็ได้รับความอุปถัมภ์ด้วยดีตลอดมา จากเพื่อนพระภิกษุทั้งหลาย ทั้งภายในวัดและที่อยู่ต่างวัด

โดยเฉพาะพระผู้ใหญ่ในวัดท่าซุง อันมี พระครูปลัดอนันต์ และ พระครูสมุห์พิชิต เป็นต้น จึงขอขอบพระคุณไว้ ณ โอกาสนี้ และขออวยพรให้ทุกท่านจงมีความสุขเช่นกัน ช่วยมาร้องมา รำกันอีก เพื่ออำนวยอวยพรให้กันและกัน ด้วยเพลง.. “วันนี้วันดี”


ณ โอกาสนี้ ต้องขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงยิ่ง แด่พระเดชพระคุณเจ้าประคุณหลวงพ่อสมเด็จฯ และท่านเจ้าคุณพระสุวรรณเจติยาภิบาล ตลอดถึงพระเถรานุเถระวัดสระเกศทั้งหลาย ที่ได้กรุณาให้การอุปถัมภ์ในการจัดงานครั้งนี้


เพื่อร่วมกันกับวัดท่าซุง จัดงานฉลองสมโภช พระบรมบรรพต เพื่อถวายพระราชกุศล เป็นการเฉลิมพระชนมพรรษาครบ ๖ รอบ

จึงขอให้พวกเราทุกคนร้องเพลงนี้ เพื่อเป็นการน้อมเกล้าน้อมกระหม่อมถวายพระพรชัยให้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙ จงเจริญพระชนมายุยิ่งยืนนาน ด้วยการร้องเพลง “ภูมิแผ่นดิน ฯ” จากนั้นก็ออกมารำวงเพลง ชาติ ศาสน์ กษัตริย์




เมื่อจบเพลงทั้งร้องทั้งรำ เพื่อเป็นการบูชาคุณพระมหากษัตริย์ไปแล้ว พวกเราก็ทำการถวายความเคารพ พร้อมกับเชิญ คณะรวมใจภักดิ์ ออกมา รำกลองยาว เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองกันต่อไป ทุกคนออกร่ายรำพร้อมกันทั้งหญิงและชาย ด้วยท่วงท่าทำนองที่สนุกสนาน ผู้ชมต่างปรบมือด้วยความชื่นชม แล้วก็มาระทมกับเพลง “พ่อ” ซึ่งเป็นผู้มีพระคุณต่อลูกอย่างเหลือล้น



(กลองยาวรุ่นจิ๋วก็มาด้วยนะ)

สุดท้ายนี้ ขอให้พวกเราได้จากลากันด้วยเพลง “มาลีที่รัก” และเพลง “ลา” เพื่อเป็นการบอกอำลางาน ณ แผ่นดินรัตนโกสินทร์แห่งนี้ ทุกคนออกมารำวงกันเป็นเพลงสุดท้าย แล้วเสียงเพลง สรรเสริญพระบารมี ก็ดังขึ้น


ทุกคนยืนถวายความเคารพ เป็นอันจบ งานพิธีบวงสรวงและงานพิธีถวายราชสดุดี แด่พระบรมราชจักรีวงศ์ ต่อไปก็จะเป็น งานพิธีบำเพ็ญกุศล เพื่อถวายเป็นพระราชกุศลต่อไป

จากนั้นก็เปิดโอกาสให้ทุกคนขึ้นไปบนพระเจดีย์ โดยเฉพาะผู้เขียนได้อัญเชิญผ้าห่มสีทองขึ้นไปห่มโดยรอบ พร้อมกับสรงน้ำหอมและโปรยดอกไม้ เพื่อเป็นการถวายเครื่องสักการบูชา เสียดายที่ช่างภาพไม่มีเวลาขึ้นไปถ่ายภาพ แต่ช่างถ่ายวีดีโอขึ้นไปบันทึกภาพไว้ได้ กรุณาคลิกชม "คลิปวีดีโอ" อันเป็นประวัติศาสตร์นี้ได้ เพราะไม่สามารถจัดงานพิธีแบบนี้ได้อีกแล้ว.

(โปรดติดตามตอน "พิธีทอดผ้าป่ามหากุศล" ต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 13/10/17 at 08:37

[ ตอนที่ 13 ]

(Update 27 ตุลาคม 2560)

พิธีถวายผ้าป่ามหากุศล


.....ตอนที่แล้วได้เล่าถึง "พิธีบวงสรวง" และ "พิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติแด่ พระเจ้ากรุงรัตนโกสินทร์" จบไปแล้ว ต่อไปก็เป็น "พิธีถวายผ้าป่ามหากุศล"

ครั้นได้เวลาก็มารวมกัน ณ ศาลาทำบุญ โดยที่มีพระเถรานุเถระจำนวน ๙ รูป นั่งอยู่บนอาสนสงฆ์ อันมี "ท่านเจ้าคุณธรรมกิตติโสภณ" เป็นประธาน จากนั้นก็มีการรับศีล เจริญพระพุทธมนต์ แล้วถวายภัตตาหารเพลแด่พระสงฆ์ ส่วนญาติโยมก็ รับประทานอาหารกลางวันกันข้างนอก

จนกระทั่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว คืออาหารหมดแทบไม่มีเหลือ ใกล้เวลาเที่ยงวัน "ท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์" จึงเดินเข้ามา โดยแวะเยี่ยมชมร้านค้า พร้อมกับทักทายบรรดาเจ้าภาพเลี้ยงอาหารที่หน้าศาลาก่อน พระชัยวัฒน์เข้าไปกราบนมัสการหลวงพ่อสมเด็จฯ ก่อนจะเริ่มพิธีทอดผ้าป่า


ในระหว่างนั้น มีคนบอกว่า “พระอาทิตย์ทรงกลด” พอดี หลังจากท่านเข้าไปนั่งบนอาสนะสงฆ์แล้ว ผู้จัดจึงได้กราบนมัสการ พร้อมทั้งกล่าวถวายรายงานเรื่องงาน "ตามรอยพระพุทธบาท" ว่า...

คำกล่าวถวายรายงาน


“.....กราบนมัสการท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อสมเด็จฯ ที่เคารพอย่างสูง เกล้ากระผมขอกราบถวายรายงานความเป็นมาในภารกิจงาน "ตามรอยพระพุทธบาท"

ซึ่งได้ร่วมปฏิบัติกันในนาม "คณะศิษย์หลวงพ่อพระราชพรหมยาน" เพื่อประสานความรักความสามัคคีกัน ในระหว่างลูกหลานหลวงพ่อทั่วทุกภาคของประเทศ

อันเป็นกิจกรรมหลังจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อมรณภาพแล้ว เพื่อสืบสานงานของ ท่านที่เป็นคุณประโยชน์ต่อ ชาติ พระศาสนา และพระมหากษัตริย์ โดยการจัด “งานพิธีบวงสรวงสักการบูชา” และร่วมกันปฏิสังขรณ์โบราณสถานที่สำคัญทั่วประเทศ

ทั้งนี้ ด้วยความอุปถัมภ์จาก "ท่านพระครูปลัดอนันต์ พทฺธญาโณ" เจ้าอาวาสวัดท่าซุง ตลอดถึงพระภิกษุสามเณรทั้งหลาย

เพื่ออธิษฐานขอพรจากคุณพระรัตนตรัย คุณของพระมหากษัตริย์ไทย ตลอดถึงพระสยามเทวาธิราชเจ้าทั้งหลาย ให้ชาวไทยที่มีศีลธรรมทั้งหลาย ได้พ้นจากสรรพทุกข์ สรรพโศก สรรพโรค สรรพภัย ทั้งหลาย

ฉะนั้น งานฟื้นฟูรอยพระพุทธบาทและพระบรมธาตุ ที่สำคัญคู่บ้านคู่เมืองทุกแห่งของประเทศ จึงได้เริ่มต้นที่ภาคเหนือ เมื่อปี ๒๕๓๖ ด้วยการบูรณะ "วิหารครอบพระพุทธบาท ๔ รอย" อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่

ต่อมาที่ภาคใต้ ปี ๒๕๓๗ ก็ได้จัดงานฟื้นฟูประเพณี "ลอยกระทง" เพื่อเน้นให้เห็นว่าเป็นการบูชา "รอยพระพุทธบาท ณ นัมทานที" ซึ่งตามหลักฐานจารึกไว้ว่าอยู่ที่ "เกาะแก้วพิสดาร" จ.ภูเก็ต

จึงได้สร้างพระพุทธรูปปางประทับรอยพระพุทธบาท ขนาดสูง ๙ ศอก ไว้ที่นั่น ต่อจากนั้นก็ได้บูรณะพระวิหารที่หลวงพ่อเคยสร้างไว้ที่ ต.น้ำน้อย อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา แล้วได้ไปร่วมบูรณะ "พระมหาธาตุ" จ.นครศรีธรรมราช

ในปี ๒๕๓๘ ก็ได้จัดงานฟื้นฟูรอยพระพุทธบาท และรณรงค์วัฒนธรรมต่อไปทางภาคอีสาน ณ "วัดพระบาทภูสิงห์" จ.ศรีสะเกษ แล้วได้เดินทางไปบูรณะ "พระธาตุพนม" ในปีเดียวกัน ก็ได้ไปจัดงานที่ภาคกลาง เพื่อร่วมบูรณะ "วัดพระพุทธฉาย" และ "วัดพระพุทธบาท" จ.สระบุรี

จนถึงปี ๒๕๓๙ ก็ได้จัด "งานรวมภาค" เพื่อย้อนเหตุการณ์วันปรินิพพาน ณ "วัดพระแท่นดงรัง" จ.กาญจนบุรี ปีต่อมาก็ได้ไปซ่อมแซม "พระเจดีย์องค์เล็ก" ที่หลวงพ่อเคยสร้างไว้ แล้วจัดงานพิธีตัดไม้ข่มนาม ณ "พระธาตุจอมกิตติ" เมื่อตอนต้น ปี ๒๕๔๐ ซึ่งเป็นเวลาที่เศรษฐกิจพังพินาศพอดี

ในตอนกลางปี จนถึงปี ๒๕๔๑ ก็ได้เดินทางไปทำ "พิธีฉลองชัย" ด้วยการแต่งกายย้อนยุคสวยงาม เพื่อข่มความยากจนข้นแค้นทั้งหลาย เป็น "พิธีการตัดไม้ข่มนาม" อีกครั้งหนึ่ง ณ "อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย"

เพื่อบรรเทาความเลวร้าย เพราะดวงชะตาของประเทศตอนนี้ คล้ายกับตอนเสียกรุงให้แก่พม่า ตามที่โหราจารย์กล่าวไว้

ครั้นถึงปี ๒๕๔๒ อันเป็นปีสุดท้ายที่ได้ (เดิมคิดไว้อย่างนั้น แต่ตอนหลังต้องไปสร้างวัดพระร่วงอีก ๓ ปี) ตั้งเป้าหมายไว้เมื่อปี ๒๕๓๖ ว่าจะทำพิธีกราบไหว้รอยพระพุทธบาท และพระบรมธาตุเจดีย์ และกราบไหว้คุณความดีของบรรพบุรุษไทยให้ทั่วทั้งแผ่นดิน

เมื่อวานนี้จึงได้จัดงานแต่งกายย้อนยุค ณ อุทยานประวัติศาสตร์อยุธยา ซึ่งถือว่าเป็นงานพิธีตัดไม้ข่มนามเป็นครั้งสุดท้าย (ครบ ๓ ครั้ง และ ๓ สมัย) เพื่อแก้เคล็ดประเทศ ขอให้ท่านช่วยในเรื่องภัยของเศรษฐกิจ ภัยจากสงคราม นิวเคลียร์ และภัยธรรมชาติ เป็นต้น ขอรับ...

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 20/10/17 at 04:52

[ ตอนที่ 14 ]

(Update 4 พฤศจิกายน 2560)

กราบถวายรายงานหลวงพ่อสมเด็จฯ (ต่อ)


.....เป็นอันว่า การลำดับงานพิธีกรรมเรื่องของชาติบ้านเมือง เพื่อให้ชาวไทยกลุ่มหนึ่งนี้ ได้แสดงออกซึ่งความรักชาติ ความกตัญญูรู้ คุณแผ่นดินของตน เพื่อสถาปนาชาติ พระพุทธ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ ให้ดำรงอยู่คู่กับแผ่นดินไทย

และช่วยกันสืบอายุพระพุทธศาสนาไว้กับเมืองไทยตลอด ๕,๐๐๐ ปี ตามพุทธประสงค์ ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่หวังจะวางรากฐานพระศาสนาไว้ ณ สยามประเทศแห่งนี้

พระพุทธองค์จึงได้เสด็จมาประทับรอยพระพุทธบาท อีกทั้งประทานเส้นพระเกศาธาตุ, และพระบรมสารีริกธาตุ บรรจุไว้ในพระเจดีย์ ได้ประดิษฐานอยู่ในขอบเขตประเทศนี้นับเป็นร้อยๆ แห่ง

ซึ่งเกล้ากระผมพร้อมด้วยคณะฯ ได้เดินทางไปสำรวจทั่วประเทศ รวมทั้งที่ได้เดินทางไปต่างประเทศ เช่น อินเดีย ลังกา พม่า อินโดนีเซีย สิบสองปันนา จีน เวียดนาม ลาว และเขมร เป็นต้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ระหว่างที่จัดงานนั้น มักจะเป็นเวลาที่กำลังซ่อมแซมพอดี จึงได้มีโอกาสร่วมบูรณะปฏิสังขรณ์ทุกแห่ง ครบทุกภาคของประเทศ ซึ่งเป็นพระเจดีย์คู่บ้านคู่เมืองของประ เทศทั้งสิ้น เช่น...

- ภาคเหนือ : วิหารครอบพระบาท ๔ รอย
- ภาคใต้ : พระธาตุนครศรีธรรมราช
- ภาคอีสาน : พระธาตุพนม
- ภาคกลาง : พระพุทธบาทสระบุรี

การจัดงานแต่ละครั้ง ก็ไม่ทราบมาก่อนว่าทางวัดจะมีการบูรณะ พอถึงวันเดินทางจะเห็นไม้นั่งร้านตั้งไว้พอดี ซึ่งรวมทั้งที่นี่ด้วย คือเมื่อเดือนมกราคมนี้

จึงได้มากราบเรียน "ท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อสมเด็จฯ" และ "ท่านเจ้าคุณสุวรรณฯ" ว่าจะจัดงานที่นี่ เพราะทราบความสำคัญสถานที่นี้ จากหนังสือประวัติวัดสระเกศมา ๒๐ กว่าปีแล้ว



(พุ่มผ้าป่าถวายเป็นค่าทาสีองค์พระเจดีย์บรมบรรพต
ณ วัดสระเกศฯ เนื่องในโอกาสครบรอบ ๑๐๐ ปี)

.....ครั้นถึงเดือนกุมภาพันธ์ก็ได้เดินทางมาที่นี่ อีกครั้งหนึ่ง เห็นไม้นั่งร้านผูกไว้รอบองค์พระเจดีย์ จึงกราบเรียนว่า ผมจะขอรับเป็นเจ้าภาพในการทาสีครั้งนี้ ซึ่งท่านเจ้าคุณสุวรรณฯ ก็บอกว่า จะเร่งทาสีให้แล้วเสร็จก่อนงาน

จึงเป็นอันว่า การกราบไหว้พระเจดีย์คู่ บ้านคู่เมืองที่สำคัญมาในอดีต ก็มีอานิสงส์มาก อยู่แล้ว แต่ถ้าได้ร่วมบูรณปฏิสังขรณ์ด้วย ก็จะเป็นบุญวาสนาบารมีเป็นอย่างยิ่ง เพราะมิใช่จะมี โอกาสได้ง่ายๆ ที่จะตรงกับเวลาบูรณะพอดี บาง ทีต้องรอเป็นชั่วอายุคน จึงจะมีจังหวะได้ซ่อม แซมสักครั้งหนึ่ง ซึ่งมีอานิสงส์เหมือนกับได้ร่วม สร้างด้วย

ฉะนั้น งานครั้งสุดท้ายที่จะปิดภาค ณ อาณาจักรรัตนโกสินทร์นี้ ซึ่งได้ลำดับมาตั้งแต่ อาณาจักรเชียงแสน, หริภุญชัย, สุโขทัย, และอยุธยา ก็ได้จัดงานพิธีมาแล้ว ซึ่งจะครบถ้วน ณ สถานที่แห่งนี้ อันเป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ ที่สำคัญของชาวกรุง "กบิลพัสดุ์" มาก่อน จึงถือว่าสถานที่นี้เป็นมงคลแก่เมืองหลวง

และที่สำคัญมีหมุดเป็นจุดศูนย์กลางของประเทศ ด้วยเหตุนี้นับตั้งแต่ปี ๒๕๓๖ เกล้ากระผมจึงได้หมายเอาสถานที่แห่งนี้ เป็นที่ประกอบพิธีกรรมอันสำคัญ เพื่อเป็นสวัสดิมงคลแก่ประเทศ ชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ ตลอดถึงความผาสุขของคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินไทยทั้งหลาย

จึงได้จัดงานพิธีบวงสรวง เพื่อเป็นการสักการบูชาท่านผู้มีคุณทั้งหลาย ทั้งอาณาจักรรัตนโกสินทร์ ด้วยการแต่งกายย้อนยุค

นอกจากจะอนุรักษ์วัฒนธรรมไทยแล้ว ก็เป็นการเทิดทูนพระเกียรติคุณแด่ "พระบรมราชจักรีวงศ์" และจะได้ประกอบพิธีบำเพ็ญกุศล ร่วมสมทบทุนเป็นการบูรณะคือการทาสีองค์พระธาตุเจดีย์แห่งนี้ เพื่ออุทิศผลให้แก่ผู้วายชนม์ทั้งหลาย

ทั้งนี้ เพื่อเป็นการเฉลิมพระเกียรติแด่ สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช และ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ที่ได้ร่วมกันดำรงพระบรมราชจักรีวงศ์ตลอดมาทุกรัชกาล

และในปีนี้ เนื่องในวโรกาสอันเป็นมิ่งมหามงคล ที่พสกนิกรชาวไทยทั้งหลาย จะได้บำเพ็ญคุณประโยชน์ เพื่อน้อมเกล้าถวายพระราชกุศลที่ "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙" ทรงเจริญพระชนม์พรรษาครบ ๖ รอบ

การจัดงานพิธีในครั้งนี้ จึงถือว่าเป็นสิริมงคลเป็นอย่างยิ่ง ที่ได้ตรงกันบังเอิญพอดี ตามที่ได้จารึกอักษรไว้ที่ตาลปัตรและย่ามว่า

วันนี้เป็นวันเฉลิมฉลองที่พระบรมสารีริกธาตุของชาวศากยราช ซึ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกว่า ชาวกรุงกบิลพัสดุ์เป็น “ชาวไทยอาหม”

ฉะนั้น สมบัติของชาวไทยก็ต้องตกมาเป็นของคนไทย โดยได้เสด็จมาประดิษฐาน ณ แผ่นดินชาวสยามนี้ แต่ครั้งรัชสมัย "พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว" จะมีอายุกาล ครบ ๑๐๐ ปี ซึ่งตรงกับวันนี้ แล้วก็เป็นวันอาทิตย์พอดี พอที่จะเดินทางมาร่วมเฉลิมฉลองกันได้ทั่วทุกภาคของประเทศ

การจัดงานนับเป็นเวลา ๗ ปี ตั้งแต่ปี ๒๕๓๖ ก็ได้จัดไปตามลำดับอาณาจักรไทยสมัยที่เคยรุ่งเรือง และที่เคยเป็นเมืองหลวงมาก่อน จนมาถึงบัดนี้ก็ครบถ้วนแล้ว จึงขอสรุปไว้ ณ สถานที่แห่งนี้ แล้วก็จะยุติไว้เพียงแค่นี้

สำหรับจำนวนเงินและมูลค่าของสิ่งก่อสร้าง ที่ลูกหลานหลวงพ่อได้ช่วยกันทนุบำรุงพระพุทธศาสนาไปแล้วทั่วทุกภาคของประเทศ รวมเป็นเงินทั้งสิ้นประมาณ ๑๐ ล้านบาท ขอรับ...

[color=magenta] (โปรดติดตามตอนต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 27/10/17 at 08:08

[ ตอนที่ 15 ]

(Update 11 พฤศจิกายน 2560)

คำถวายรายงานหลวงพ่อสมเด็จฯ (จบ)


.....งานพิธีกรรมเรื่องของส่วนรวมนี้ ตามที่มีผลสำเร็จลุล่วงมาด้วยดี ก็ด้วยความดีจาก ลูกๆ ของหลวงพ่อ ทุกคนมีความเคารพในระเบียบวินัย มีความอดทน ตรงต่อเวลาเสมอ เพราะสถานที่บางแห่งต้องเสี่ยงภัยอันตราย

แต่ด้วยความสามัคคี ความพร้อมเพรียงกันเป็นอันดี เกล้ากระผมมีความสบายใจ จึงได้ทุ่มเทกำลังใจที่จะยอยก "รอยพระพุทธบาท และ พระบรมธาตุ" ไว้เหนือเศียรเกล้า เพื่อให้ชาวไทยสมัยนี้ได้รู้คุณค่า บัดนี้งานดังกล่าวก็มีผลดี คือ ได้รับความสำเร็จครบถ้วนทุกประการ

ทั้งนี้ คณะญาติโยมพุทธบริษัทและพระสงฆ์วัดท่าซุง อันมี "พระครูปลัดอนันต์" เป็นหัวหน้า และพระสงฆ์จากวัดต่างๆ ที่มีความเคารพถือหลวงพ่อ ก็ได้ร่วมเดินทางมาครั้งนี้ด้วย คงจะมีผลเกิดเป็นแรงบันดาลใจ จากการที่ท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อสมเด็จฯ ได้เดินทางไปร่วมงานที่วัดท่าซุงทุกครั้ง นับตั้งแต่พระเดชพระคุณ หลวงพ่อยังมีชีวิตอยู่

นับเป็นการสร้างขวัญและกำลังใจให้เกิดขึ้นแก่ลูกศิษย์หลวงพ่อทั้งหลาย หลังจากแทบหมดกำลังใจที่ครูบาอาจารย์จากไป ดังคำโอวาทที่ได้กล่าวไว้ในงานครบรอบหลวงพ่อมรณภาพ เมื่อวันที่ ๓ พฤศจิกายน ๒๕๓๙ มีความตอนหนึ่งว่า...

“...ขออนุโมทนาเป็นอย่างยิ่ง ที่บรรดาศิษยานุศิษย์ ซึ่งอยู่ในฐานะเป็นลูกของหลวงพ่อทุกคน ทั้งฝ่ายบรรพชิตและคฤหัสถ์ มีท่านพระครูปลัดอนันต์เป็นประธาน ได้พยายามสืบสานสิ่งงดงามของหลวงพ่อไว้ได้ ไม่ให้เสื่อมคลาย ให้สิ่งที่หลวงพ่อมีอยู่ และสิ่งที่หลวงพ่อเคยสั่งเคยสอนได้เกิดเป็นอมตะ ปรากฏแก่ชีวิตของท่านทั้งหลาย

ถ้าหากว่าศิษยานุศิษย์ซึ่งตั้งอยู่ในฐานะเป็นลูกของหลวงพ่อไม่พยายามสืบสานไว้ ความเป็นอมตะนั้นก็จะปรากฏอยู่ในที่อื่น แต่ไม่ปรากฏอยู่ในท่ามกลางของศิษยานุศิษย์ซึ่งเป็นลูก อาจจะไปปรากฏอยู่ในพรหมโลก หรืออาจจะไปปรากฏอยู่ในเมืองนิพพาน ไม่ปรากฏในท่ามกลางศิษยานุศิษย์ทั้งหลาย

แต่ว่าเพราะท่านทั้งหลายมี "ท่านพระครูปลัดอนันต์" เจ้าอาวาส เป็นต้น มีสติปัญญาพอที่จะหยั่งทราบได้ว่า อะไรเป็นเพชร อะไรเป็นทอง อะไรเป็นสิ่งเลอเลิศ อะไรเป็นสิ่งประเสริฐ

จึงได้พยายามประคับประคองให้อมตะของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ คือ "ท่านเจ้าพระคุณพระราชพรหมยาน" ยังปรากฏความเป็นอมตะ เปล่งปลั่งส่องรัศมีอยู่ในความรู้สึกนึกคิดของท่าน ทั้งหลายอยู่จนถึงขณะนี้...”


...นี่เป็นข้อความตอนหนึ่ง ที่ท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อสมเด็จฯ ได้ประทานโอวาท เหมือนกับหยาดน้ำทิพย์ที่ช่วยหล่อเลี้ยงหัวใจของคณะศิษย์ทั้งหลาย ให้เกิดกำลังกายกำลังใจมุ่งมั่นใน ความดีต่อไป

บัดนี้คณะศิษย์ทั้งหลายอันมีท่านพระครูปลัดอนันต์เป็นประธาน ซึ่งบังเอิญท่านมาไม่ได้ เนื่องจากเพิ่งได้รับการผ่าตัดที่ถุงน้ำดี ยังรวมตัวกันได้ เพื่อรักษาสมบัติของพ่ออันเป็นอมตะเอาไว้ และจะช่วยกันพิทักษ์รักษาไว้ด้วยชีวิต ตามคำสั่งสอนจากน้ำใจอันหาประมาณมิได้

กอร์ปด้วยพระคุณอันใหญ่หลวง ที่ท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อสมเด็จให้ความเมตตาปรานีตลอดมา ย่อมเป็นที่ซาบซึ้งตรึงใจอย่างยิ่ง ยากที่จะพรรณนาหาสิ่งใดมาทดแทนให้หมดสิ้นได้

ณ โอกาสนี้ เกล้ากระผมในนาม “คณะศิษยานุศิษย์ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน” อันมี "ท่านพระครูปลัดอนันต์ พทฺธญาโณ" เป็นประธานวัดท่าซุง ที่ได้ร่วมประสานกับทางวัดสระเกศ ร่วมกันจัดงานนี้จนเป็นผลสำเร็จลุล่วงด้วยดี จึงขอน้อมกราบขอบพระคุณท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อสมเด็จฯ เป็นอย่างสูงยิ่งไว้ ณ โอกาสนี้

และขอตั้งจิตอธิษฐานอ้างคุณพระศรีรัตนตรัย พระบารมีแห่งพระเจ้ากรุงสยามทั้งหลาย ตลอดถึงบารมีของเทพเจ้าผู้รักษาพระบรมบรรพตแห่งนี้

ขอโปรดช่วยดลบันดาลให้ท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อสมเด็จฯ ได้ปราศจากสรรพโรคาพาธ อุปัทวันตรายทั้งหลาย ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง เพื่อเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้แก่ลูกหลาน หลวงพ่อตลอดไป ขอรับ...”

(โปรดติดตามตอนต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 4/11/17 at 05:42

[ ตอนที่ 16 ]

(Update 18 พฤศจิกายน 2560)

ถวายพระราชกุศลแด่ รัชกาลที่ ๙


.....เมื่อตอนที่แล้วได้กล่าวถวายรายงานเจ้าประคุณหลวงพ่อ "สมเด็จพระพุฒาจารย์" วัดสระเกศแล้ว จึงได้ร่วมกันถวายผ้าป่ารวมเป็นเงินทั้งสิ้นประมาณ ๒๓๐,๑๘๐ บาท

ซึ่งได้ถวายเป็นส่วนองค์แด่ "หลวงพ่อสมเด็จฯ" จำนวน ๑๐,๐๐๐ บาท พร้อมกับพระพุทธรูป “ปางประทับรอยพระบาท” สูง ๙ นิ้ว ประดับเพชรอยู่ในตู้กระจกอย่างสวยงาม

นอกจากนี้ก็ยังถวายปัจจัยกับพระสงฆ์ทรงสมณศักดิ์ทุกรูปด้วย พร้อมกับญาติโยมร่วมกันถวายเครื่องไทยทาน อันมีย่ามและตาลปัตร เป็นต้น หลังจากนั้น ท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อสมเด็จฯ ได้ประทานพระโอวาทแล้วพระสงฆ์ให้พร เป็นอันเสร็จพิธีโดยมีการถวายเป็นพระราชกุศลว่า

"...อิทังปุญญะ ผะลัง..ผลบุญใดที่ข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ได้บำเพ็ญแล้ว ณ โอกาสนี้ ขออุทิศถวายพระราชกุศลนี้ แด่ "พระเจ้าตากสินมหาราช" และ "พระเจ้ากรุงรัตนโกสินทร์" ทุก ๆ พระองค์

อันมี "พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก" และ "พระบาทสมเด็จพระปิยมหาราช" เป็นต้น ตลอดจนถึงพระบรมวงศานุวงศ์ ในพระบรมราชจักรีวงศ์ทุก ๆ พระองค์ ขอได้โปรดเสด็จมาอนุโมทนา เพื่อเป็นสักขีพยาน ในการบำเพ็ญกุศล ของข้าพระพุทธเจ้า ในครั้งนี้ด้วยเถิด

และขออานุภาพแห่งคุณพระรัตนตรัย และพระสยามเทวาธิราชเจ้าทั้งหลาย ได้ทรงโปรดอภิบาลรักษา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระบรมราชินีนาถ พระราชโอรสพระราชธิดา และพระราชนัดดาทั้งหลาย ตลอดถึงเหล่าข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลาย และปวงประชาชาวไทยผู้ตั้งมั่นอยู่ในจริยธรรมอันดี

ขอให้มีความปลอดภัย จากสัพพทุพภิกขภัย สัพพโรคาพยาธิ สัพพอุปัทวันตรายทั้งหลายเหล่านี้ จงถึงความพินาศหมดสิ้นไป ขอลมและฝนจงตกต้องตามฤดูกาล อย่าได้มีอันตรายจากน้ำท่วมใหญ่ ลมแรง แผ่นดินไหว และสงครามอาวุธสมัยใหม่ เป็นต้น

ขอสัพพมงคลทั้งหลาย จงประสิทธิโชค สิทธิชัย สิทธิลาภัง สิทธิธนัง จงเป็นผลสำเร็จ จงเป็นผลสำเร็จ จงเป็นผลสำเร็จทุกประการ

ทั้งนี้ ด้วยอำนาจแห่งสัจจะอธิษฐาน และด้วยอำนาจแห่งการบูชา ที่ข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ได้เดินทางไปทั่วชมพูทวีป เพื่อสักการะรอยพระพุทธบาท และพระบรมธาตุ

ขอพระศาสนาของพระองค์ จงได้ตั้งมั่นในประเทศอันสมควร และสยามประเทศแห่งนี้ ครบถ้วน ๕,๐๐๐ ปี และขอบุญกุศลในครั้งนี้ จงสำเร็จประโยชน์สูงสุด ทั้งทางโลกและทางธรรม แก่ข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ในชาติปัจจุบันนี้เทอญฯ...”



(พระสงฆ์สายหลวงพ่อวัดท่าซุง ต่างก็มาร่วมงานด้วยกันหลายรูป มีท่านพระมหาปรีชาเป็นต้น - ขวามือ)

.....เป็นอันว่างานพิธีทั้งสองวัน ๒ สมัย ใน ๒ อาณาจักร (อาณาจักรรัตนโกสินทร์ และ * อาณาจักรศรีอุยธยา จะย้อนเล่าในตอนต่อไป) ก็สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

ท่ามกลางความปลาบปลื้มยินดีของทุกคน ต่างก็แยกย้ายเดินทางกลับสู่ภูมิลำเนาของตน บางคนก็เดินขึ้นไปบนบรมบรรพต ปรากฏพระอาทิตย์ยังทรงกลด คือแผ่รัศมีแวดล้อมอย่างชัดเจน

ทั้งนี้ เป็นการบอกเหตุแห่งพิธีกรรมที่ได้กระทำทุกประการ อันเป็นผลของความสำเร็จ ที่จะมีต่อส่วนรวม คิดว่าคงจะปรากฏในอนาคตต่อไป

จึงขอขอบคุณและอนุโมทนาผู้ร่วมงานทุกท่าน รวมทั้งท่านผู้อ่านทั้งหลาย แต่ก่อนที่จะจบกันในตอนนี้ ขอนำพระโอวาทของท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อสมเด็จฯ ที่ได้กล่าวไว้เป็น “สัมโมทนียกถา” เมื่อวันงานฉลองสมโภช วันที่ ๒๓ พ.ค. ๒๕๔๒ เพื่อมอบให้แก่ผู้อ่านทุกท่านที่มิได้ไปร่วมงานในวันนั้นกันต่อไป...

(โปรดติดตามตอนต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 11/11/17 at 05:20

[ ตอนที่ 17 ]

(Update 25 พฤศจิกายน 2560)

โอวาท "หลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์" วัดสระเกศ


".....ขอเจริญพร บรรดาคณะศิษย์หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ทั้งฝ่ายพระเณรและญาติโยมทุกท่าน ตามที่ท่านชัยวัฒน์ได้กล่าวให้ท่านทั้งหลาย ได้รับทราบร่วมกันในครั้งหนึ่งในที่นี้คือ เรื่องการบวงสรวงบูชาที่ได้ทำมาตั้งแต่ปี ๒๕๓๖

และปีนี้เป็นปีที่มีความสำคัญคือ “ในหลวง” มีพระชนม์พรรษาพระชนมายุครบ ๖ รอบ ๗๒ ปี คณะท่านทั้งหลายแม้จะไม่ได้คิดไว้ก่อนหรือคิดไว้บ้างว่า เวลาที่มาทำพิธีที่พระบรมบรรพต (ภูเขาทอง) วัดสระเกศ ปี ๒๕๔๒ นี้ เป็นปีที่ “ในหลวง” มีพระชนมพรรษาครบ ๖ รอบ ๗๒ ปี แต่เหตุการณ์ก็เป็นจริงอย่างที่ท่านได้กล่าวแล้ว

คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทรงนิยมการเคารพบูชา และทรงสอนมาเป็นเวลา ๔๕ ปี ก็ทรงเน้นให้ผู้นับถือพระศาสนาของพระองค์ ได้เคารพบูชาสิ่งที่ควรเคารพบูชา ท่านผู้ที่ควรเคารพบูชา และผู้นับถือพุทธศาสนา ทั้งฝ่าย พระและญาติโยม ก็ได้ปฏิบัติธรรมในครั้งนี้



(ถวายภัตตาหารแด่พระเถรานุเถระวัดสระเกศ และพระสงฆ์ที่มาร่วมงานทั้งหมด)

.....เวลามีการ “บวงสรวง” ตามโบราณประเพณี ได้ทำตามแบบอย่างของบรรพบุรุษบูรพาจารย์ ไม่ได้คิดเอาเอง และท่านได้นำทำเรื่อยมาจนกระทั่งสิ้นชีวิต

ลูกศิษย์ของท่านดี แม้ท่านจะมรณภาพล่วงไปแล้ว แต่ลูกศิษย์ทั้งฝ่ายพระ ฝ่ายเณร และญาติโยม ก็ได้พากันปฏิบัติตามแบบอย่างที่หลวงพ่อท่านเคยแนะนำไว้

เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญมาก จุดที่สำคัญก็คือการปฏิบัติตามคำสอนของท่าน ที่ได้แนะนำพร่ำสอนในทางที่ดีงามถูกต้อง พ่อแม่ที่แนะนำพร่ำสอนลูกๆ ให้ทำในทางที่ดีงามถูกต้อง ถ้าลูกได้ทำตาม ลูกก็เจริญไม่มีเสื่อม

เพราะได้ปฏิบัติตามที่ท่านสอนตามที่ท่านแนะนำ ทุกคนที่ยังครองชีวิตเป็นมนุษย์ธรรมดาก็ต้องการสิ่งที่จะอำนวยความสะดวกสิ่งอำนวยความสะดวกเหล่านั้น ไม่ใช่เป็นเรื่องที่จะทำให้เราหลงใหลมัวเมาประมาท..."

(โปรดติดตามตอนต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 18/11/17 at 05:55

[ ตอนที่ 18 ]

(Update 2 ธันวาคม 2560)

โอวาท "หลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์" วัดสระเกศ (ต่อ)




(หลวงพ่อสมเด็จฯ และพระเถระวัดสระเกศ ให้พรโดยถือตาลปัตรที่พวกเราได้ถวายไว้นั้นด้วย)

.....แต่เป็นสิ่งที่ทำให้เราเกิดความสะดวก ในการที่จะทำความดีต่าง ๆ เช่นให้ทาน รักษาศีล จะให้ทานได้ก็ต้องมีสิ่งของที่จะให้ จะรักษาศีลได้ก็เพราะจิตใจปลอดโปร่งสบาย ถ้าจิตใจไม่ปลอดโปร่งสบายก็เป็นห่วงนั่นเป็นห่วงนี่ จะรักษาศีลได้ยังไง

ปากก็ว่าไปใจก็คิดอะไรต่อร้อยแปดพันเก้า แต่ถ้าเรามีสิ่งที่มนุษย์ต้องการก็สามารถที่จะให้ทานและรักษาศีล ซึ่งเป็นเบื้องต้นได้โดยสะดวก

ท่านทั้งหลายทราบกันอยู่ดีแล้ว และอ่านคำสอนของหลวงพ่อฤาษีลิงดำกันมาเรื่อย ๆ ก็จะเห็นว่าเป็นเรื่องดี เป็นเรื่องจริงลูกของหลวงพ่อคนไหนทำได้ ลูกหลวงพ่อคนนั้นก็ชื่อว่าทำได้ไม่ต้องสงสัย

แม้จะมีปัญหาอุปสรรคบ้าง ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่อยู่กันมาก ๆ แต่ผลที่สุดก็ปลอดโปร่งไปได้ ที่ปลอดโปร่งไปได้ ก็ปลื้มใจว่าเราได้มาทำ คนอื่นเรือนหมื่นเรือนแสนเท่าไหร่ก็ไม่ได้ทำ เพราะเป็นเรื่องที่เขา ยังไม่ถึงเวลาที่จะทำได้ ยังมีมารผจญอยู่



(ก่อนจะกลับที่พัก หลวงพ่อสมเด็จฯ ได้เดินทักทายกับญาติโยมที่มาร่วมงานทุกคน)

.....แต่ว่าเรานั้นมาทำได้แล้ว จึงตั้งใจให้ได้ ตักตวงให้เต็มที่ด้วย การนึกว่าเรามาทำความดีแล้ว อย่าทำเฉยๆ นะ อย่าทำตามกันไป พอบอกว่าไหว้ก็ไหว้ พอบอกว่าถวายก็ถวาย ให้นึกในใจให้ดี

นึกอย่างหลวงพ่อสอนนั้นแหละ แล้วท่านทั้งหลายก็จะเห็นเองว่าที่ท่านทั้งหลายทำอย่างนี้น่ะ เป็นความดีของท่าน เป็นความเจริญงอกงามทั้งทางกายและทางใจของท่าน

เพราะทั้งหมด นี่ว่าฉลองกันให้หมดนะ ฉลองก็คือช่วยทานกันให้หมด ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่ใช่มีหน้าบึ้งหน้าตึงเคร่งเครียดเพราะอะไร เพราะเราตั้งใจมาเหมือนกันคือมาทำความดี คนนั้นเร็วบ้าง คนนี้ช้าไป ก็ไม่ได้ ถือกัน ต่างคนต่างก็ทานของที่เคยทานกันทั้งนั้นแหละ..."

(โปรดติดตาม "ตอนจบ" ต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 25/11/17 at 06:07

[ ตอนที่ 19 จบ]

(Update 9 ธันวาคม 2560)

โอวาท "หลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์" วัดสระเกศ (จบ)



"..... แต่ยิ่งกว่าทาน..รักษามรดกอันมีค่า ซึ่งไม่เป็นตัวเป็นตน อยู่ในใจของท่านนี่นะ นั่งกันเต็มนี่อยู่ในใจของท่าน อยู่เป็นจุดๆๆๆมองไม่เห็น แต่เป็นมรดกที่ทุกคนเก็บไว้ได้ เก็บไว้ในใจ เก็บไว้ให้ดี รักษาไว้ให้ดี ไม่รู้จักตายกลายเป็นธรรมจักร มีคุณค่าราคาสูงยิ่งนัก

ถ้าพูดกันตามราคา ก็ประเมินไม่ได้ว่าราคาเท่าไหร่ แต่คุณค่านั้นสูงส่ง อย่างที่ท่านชัยวัฒน์ท่านพูดว่า จะเป็นเหตุให้เราได้ประสบความสุขสูงเรื่อยๆ ขึ้นไปจนถึงนิพพาน ที่เราต้องการและให้ได้โดยเร็วพลันฉับไว


.....สำคัญเสียงข้างนอกไม่ค่อยจะได้ยิน แต่ไม่เป็นไร เสียดาย.เพราะตะกี้ถามเขาว่า ลำโพง..ไมค์..ไม่คอยดี ก็ฟังแว่ว ๆ เอาก็แล้วกัน แว่ว ๆ แล้วค่อยฟังใหม่ ฟังดังชัดก็คือที่วัดท่าซุง คอยฟังเอาที่โน่น วันนี้พูดที่นี่ไม่ได้ตั้งเครื่องไว้ข้างนอก..ไมค์ไม่มี

แต่ว่าค่อยถามเขาดูก็แล้วกัน ว่าบอกว่ายังไง พูดว่ายังไง เพราะบอกแล้วนี่ ง่ายนิดเดียวว่า บอกว่าพูดอย่างที่หลวงพ่อท่านเคยสอนไว้ เราคราวนี้เข้าใจง่าย เมื่อท่านทั้งหลายได้ถวายผ้าป่าสมทบทุน เท่าไหร่ยังไม่ทราบยังไม่ได้ถามท่านชัยวัฒน์ ยังไม่ต้องถามก็ได้ยอดเท่าไหร่

อาตมาก็ขอน้อมถวายพระบรมสารีริกธาตุ เพื่อบูรณะปฏิสังขรณ์ที่ “ในหลวง” คือ รัชกาลที่ ๕ พระปิยะมหาราช ทรงมาบรรจุไว้ครบ ๑๐๐ ปีแล้ว แล้วเอาพระธาตุไว้ข้างใน

พอวางเสร็จแล้วเทคอนกรีตกลบ ไม่มีทางที่จะเห็นได้เลย ท่านกลัวว่า..ถ้ามิฉะนั้นแล้ว เดี๋ยวคนโน้นคนนี้ก็อยากจะดูแล้วดึงกันไปยื้อกันมา เดี๋ยวก็เป็นอย่างนั้นอย่างนี้..!



หลวงพ่อพระราชพรหมยาน กับ หลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์

.....เห็นว่าคนส่วนใหญ่ยังไม่ได้ขึ้นไป เพราะเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว ก็ถ้าไม่มีธุระอะไรที่ สำคัญนะ พากันเดินขึ้นไป แล้วก็เดินลงมา ขึ้นไปแล้วไม่ลงไม่ได้นะ ต้องเดินลงมา เดินลงมาแล้ว จะเดินรอบภูเขาทองอีกทีก็ได้

แล้วขึ้นไปข้างบนนั้นน่ะ นอกจากภายในพระมณฑปแล้ว ก็ให้ขึ้นไปถึงข้างบนมีอีกชั้นหนึ่ง ขึ้นไปดูว่าเป็นอย่างไร ก็จะได้รู้ว่าถ้าอยู่บนโน้น..บนหอระฆังนั้นน่ะ เราไม่สามารถจะขึ้นไปได้เลย อยู่สูง เพราะงั้นใครที่เคยขึ้นแล้วขึ้นซ้ำอีกได้ ถ้ายังไม่เคยจะได้ขึ้น ขึ้นซะ..วันนี้นะ

แต่ว่าคนไหนที่ขาแข้งไม่ดีก็ไม่ต้องขึ้นนะ หามขึ้นไปก็แล้วกัน เดินกันขึ้นไปธรรมดา ใครขึ้นไม่ได้ก็ไหว้อยู่ข้างล่างนะ ใครเดินได้ก็เดินขึ้นไปเหอะดี ได้ไปดูบ้านดูเมืองด้วย ได้บุญด้วย ได้เข้าไปใกล้พระธาตุไปอีกด้วย

จึงขอให้ท่านทั้งหลายที่ได้มีโอกาสมาบำเพ็ญกุศลร่วมกันในวันนี้ เกิดปีติยินดีในสิ่งที่ได้ทำ คือความดีนะ เป็นทานบ้าง เป็นศีลบ้าง เป็นภาวนาบ้าง

ทาน ศีล ภาวนา นี่แม้จะตั้งใจให้ดีช่วงละนิดเดียว โบราณว่าชั่วช้างกระพริบหู ช่วงงูแลบลิ้น เท่านั้นแหละเป็นพลังที่สูงมากนัก เราก็ทำได้ทุกคน

จึงขอผลทานนี้ ให้ถึงพ่อถึงแม่ คุณปู่ คุณตา คุณย่า คุณยายนะ สรรพสัตว์ทั้งหลาย เจ้ากรรมนายเวร และที่ลืมไม่ได้ก็ถวายหลวงพ่อฤาษีลิงดำ "ท่านเจ้าคุณพระราชพรหมยาน" อีกด้วย ขอให้ท่านตั้งใจนะ...สวัสดี”



(โปรดติดตามตอน "ย้อนรำลึก..งานพิธีบวงสรวง ณ อาณาจักรศรีอยุธยา" ต่อไป)


◄ll กลับสู่ด้านบน

webmaster - 2/12/17 at 08:22

.

webmaster - 18/11/20 at 04:17

.